 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Finali, çok da şeyapma ya diye omuza konan el ile olanı, insanı çılgınlıklra sürükleyen eylem. Teselli etmek ler kapatılsın.
Kendi kendimi teselli etmeyi daha iyi bilirim, ancak iş başkasını teselli etmeye geldi mi yapamam. Kendimi en zayıf gördüğüm konulardan biridir, birini teselli etmek. belki de empati gücüm yüksek olduğu için ya da en zor anda bile mantıklı düşünmeyi bildiğimden, o an ağlayan, acı çeken kişiyi gördüğümde ben de onun duygularına bürünüyorum ve ağzımdan "her şey iyi olacak, dert etme, bak en kısa sürede nasıl da düzelecek herşey, böyle ufak şeylere canını sıktığına değmez" gibi inanmadığım cümleler çıkmıyor. Yanında öylece dikilip, varlığımla destek olmaya çalışırım, o da ne kadarlık bir etkisi olursa artık.
kelimelerin ve cümlelerin bazen çok yetersiz kaldığı durum.
bazı şeyler öğrendim hayatta; birinin acısı paylaşılamaz ancak acısına ortak olunabilir. bunu şöyle izah edebilirim: bir kişi yüz birim acı hissediyorsa ve bunu fark edebiliyorsan o kişi için sen de üzülürsün, onun acısının hafiflemesi için dualar edersin içinden ve bu esnada o kişinin acısı senin de acın olabilir bir parça. bu demek değildir ki o kişinin acısını yaşıyorsun, asla o acı sahibi gibi yaşanamaz ama anlayabilirsin, çok nadir olarak o acıyı yaşayan kişi kadar acı hissedebilir, üzülebilirsin. bu o kişinin yüz birimlik acısını doksandokuza indiremez. bu aşamada o kişiyi teselli etmek istersin ama başaramazsın.
bu durum sevinç için de aynıdır. sevinçli bir insanın sevinci paylaşılamaz ancak sevince ortak olunup o kişi sevindiği için sevinebilirsin.
bazı insanlar yaratılış özellikleri gereği değer verdikleri kişi üzülünce üzülür, sevinince sevinir.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |