aklı zayi eden,sevmenin üst merhalesi.
duygu ve aklın dengeli bir ortaklıkla insanı yönetirken,bir anda şirazenin kayması ve mantığın devrilip gitmesidir.
o noktadan sonra kişi artık maddeden soyutlanır ve hayalinde kurduğu esasında olmayan bir boyutta yaşamaya başlar.