 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Birinin yana yana derman aradığı bir derdine karşılık beklemeden hızır gibi yetişince
Kişinin kendisi için çok da önemi olmayan bir davranışı bir diğerine nimet olarak yağınca,
hayat da olmadık zamanlarda sürprizler yapar güzellikler çıkarır insanın karşısına.
İyilikler kötülükleri def eder.
Daha güzel iyilikleri getirir.
Özlemle ilgili yazacaktım.
Uzun zaman oldu özlemleri depoya kaldırdık.
şu sıra hissettiğim çok baskın duygu. neye ya da kime değil de eskiye olanından hani. daha saf ve temiz insanların da olduğu, daha az olaylı belki, daha az çıkarın döndüğü çokça doyamadığımız ya da alamadığımız zamanlara. içimizi acıtan bunca şeyin üzerine benim hissedebildiğim sadece bu. en kötüsü de belki şanslı olanlar üzüntüleri, yaşanan bu şaşkınlıkları, kargaşayı tek başına değil de bir gönül yoldaşı ile atlatırdık biz yalnız olanlar tek başına her cephede, kendimiz için mücadele ediyoruz. kötü insanlarla ve kötü fikirlerle mücadele ederken, hayatın pahalılığı ile bir yandan savaşıp bir yandan ruhlarımızı dire tutmanın derdine giriyoruz. hayat özlem hissini bolca yaşatıyor bize bu günlerde. ben ve benim gibilere..
Dışarıdan bakıldığında Her şeye sahip olduğunu düşündüğümüz insanların dâhi içten içe eksikliğini ve yokluğunu hissettikleri, beyninde ve kalbinde derin izler bırakan, özlem duydukları bir şeyler kesinlikle vardır. İnsanoğlunun en insanî duygularından biridir çünkü özlem. Geçmiş, şu an ya da gelecek zamanı kapsayacak şekilde muhakkak az ya da çok bir şeylere özlem duyarız, hayattan beklentilerimiz hiç bitmez çünkü; çok sevdiğimiz bir kimseyi, belki şuan hayatta olmayan bir aile üyesini, daha önce çok güzel zaman geçirip, güzel anılar biriktirdiğimiz bir mekanı ya da kaybettiğimiz ve varlığı bizim için önemli olan bir eşyayı özlemle anarız. "özlem" kelimesi bile beni duygulandırmaya yetiyor. benim de özlem duyduğum pek çok şey var, sahip olunan bir şeyden ziyade daha önce sahip olamadığım şeylere duyduğum özlem çok daha ağır geliyor.
içimden hiç kaybolmayan bir histir. çünkü ben bir anneyim ve maaleseff kızım babasında.
o kadar özledim ki tarifi zor bir histir. hele ki evlat hasreti çok zordur.büyüklerimizin biz küçükken dediği ne kadar da doğruymuş''anne olunca anlarsın evladın ne kadar da kıymetli olduğunu'' diye boşuna dememişler.
her insanın vardır bir şeye özlemi,, ya sevgiliye, ya anneye, ya babaya, ya evladına,.. bu böyle devam eder..bu iç acısı durumu kimseye çaktırmadan hayata devam etmek zorundayım. kimse kimsenin zaafını bilmemeli hayatta.
yoksa ne büyük darbeyi biz bu büyük zaaflarımızdan yiyoruz.
kısaca kızımı çok özledim.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |