Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
üni.yi memleketten uzakta okudum.mesleğin ilk altı yılını yine uzakta yaptım. anlayacağınız yolculuk 14-15 saat sürünce kaçınılmaz olan eylemdir, otobüste uyumak.hatırlıyorum da mevsimlerden kış.dışarısı dondurucu soğuk.toprak beyaz yorganını üzerine çekmiş mışıl mışıl uyuyor.camdan dışarıyı seyrediyorum.yol uzun,etraf göz alabildiğince beyaz.yavaş yavaş göz kapaklarım ağırlaşıyor. otobüsteki insanların konuşmaları kulağımda ninni olmuş, gözlerim bir kapanıp bir açılıyor.sonra uzun süre kapalı kalıyor.gözümü tekrar açtığımda başımı cama dayamış olduğumu fark ediyorum. hafifçe doğrulayım diyorum, başımı camdan ayıramıyorum.ne oluyor, dememe kalmadan saçlarımın cama yapışıp, buz tuttuğunu fark ediyorum... otobüste uyurken,benim gibi otobüs camına yapışan başka insanlar olmuş mudur acaba?(merak eden emoji)
buhulanan camdan dışarıya bakarken bir kalp çizersin ve içine dünyayı sığdırırsın. sonra arkana yaslanıp o çizdiğin dünyanın silütene bakarak gözlerini kapatıp hayallere dalarsın.
ve kendinden geçip uyumaya başlarsın artık
tanım: yolculuk ederken dinlenmektir
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |