Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
devamında;
(...) bir ismim olduğu sürece bir kusurum da olacak ve olmalı." sözün sahibi İhsan oktay anar ve sözün geçtiği kitap; suskunlar.
Ki söz; suskunlar kitabına yön veren, insanın olduğu her yerde ve her şeyde bir eksiklik olabileceğini ifade edendir.
Farkında mıyız kusurlarımızın ve dahi kabullenebiliyor muyuz eksik yanlarımızı?
adımın kenarına konmuş soru işareti..
merakın ,alıp başını terk-i diyar ettiği gizem kasabasında yeniden hayat bulup
ard niyetle doğuşu..
sen kimsin ?adın ne ?nesin?ne yer ?ne içersine gerek duymayan cümlelerde ,adını duyanın yakıştırdığı hatta yapıştırdığı kocaman bir soru işaretisin..
gerisi boş.. gerisi teferruat ..gerisi hikaye..
anlatsam masal ,dinlesen safsata, inansan boş çaba cinsinden
.
bir isimden ibarettik doğunca ,büyüyünce soru işareti olduk.
varlığımızsa hayata ıslak imza...
ihsan oktay anar'ın suskunlar romanında, neyzen ibrahim dede efendi'nin bizlere bir tokat gibi indirdiği sözü. yaptığı ufak hataları dahi gören insanlara: "kusur, benim imzamdır." diyebilmek insan olmanın ilk şartı olsa gerek.
evet, yaşadığım sürece bir kusurum ve birçok kusurum olacak. mesele kusurunu görmek, başkasının kusurunu zaaf olarak kullanmamak. herkesin harcı değildir bu imza.
sözlükte okuyunca bayıldığım söz... çok derin anlamlar uyandırdı bende. ya da kendi sığlığımda bir gıdımcık daha derinleşmeme neden oldu diyelim.
sanat eserlerinde görülen kusurlar, eserin değerini artıran ve orijinalliğini ortaya koyan ayrıntılardandır. misal mikelanjelo'nun ünlü davut heykelinin omurgasında bir kasın eksik olması gibi...
insan şüphesiz kusursuz değildir. kusursuzluk iddiasında bulunanlar bir makine olduğunun veya sıradan bir fabrikasyon ürünü madde olduğunun kabulündedirler bence. kusurları ile insan farklılığını gösterir ve karakteristiğini ortaya koyar.
Orhan Pamuk'un Benim Adım Kırmızı adlı kitabında da değinilen konu.(Üslup bir kusurdur,kusursuz bir resmin imzaya ihtiyacı yoktur.)
mevleviler, yaradılanı hoş görürüz, yaradandan ötürü derken bektaşiler biz görmeyiz derler.
Evet kusur herkestedir, meziyet görmemektir. bizlerin gördüğünü bağırana değil; görüneni saklayabilecek inceliğe, ferasete sahip olanlara, saklı hakikate kilit vurmayıp azad eylenlere ihtiyacımız var.
Kendini bilen insan sözüdür. Kusurunu kabullenen; hatasını gören ve kendini olduğu gibi seven...
Kul değil mi ki hata yapıp tevbe etmesi ve tekrar başa sarıp bu döngüyü milyon kere yaşaması için dünyaya gönderilen?
şu sıralar okuduğum "suskunlar" romanında benim de fazlasıyla beğendiğim ve dikkatimi çekip hemen fotosunu aldığım(not yazmıyoruz) neyzen ibrahim dede'nin sözü.
yalnız bunu, ney üflerken bilerek yaptığı hatanın ardından soranlara demesi sözü muhteşem kılıyor. bir ismim olduğu sürece kusurum da olacak, evet.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |