 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
bu hastalığa sahip olanları bu şekilde kabul etmemiz gerekir. kendi hâllerine bırakmalıyız. reel çevremde beş on tane var böyleleri. çorabının rengine, saçının tıraşına, gömleğinin cebine, oturmana, yürümene, davranışlarına... illa ki binlerce kelime söyleme gereği hissederler.
yıldız tilbe'nin bir şarkısında geçer ki: '' o onu dedi, bu bunu dedi...''
bu hastalığı taşıyanların çocukluğuna, gençliğine bir seyahat etmemiz lazım, kim bilir neler yaşadılar?
bu kişilerin en kötü tarafı normal insanları da moral olarak bozmaları.
Sartre'nin de dediği gibi;
"başkaları cehennemdir..."
Evet, belki sertçe bir ifade, bir tanım ancak tam da bu duruma uyduğunu hatta başkalarını görünce çok daha naif bir tanımlama olduğunu düşünüyorum. Çünkü insanlardaki bu hastalık aşılamaz bir barikattır, ve insan izin vermedikçe de oluşamayacak bir barikat.
Yani herkes her şeyi söyleyebilir, ki herkes kendinde nedense(!) bu hakkı görebiliyor. Birilerinin cesaretsizliği, birilerinin acizliği ve birilerinin çekememezliğinden oluşan bu bulaşıcı hastalığı ve bu hastalığa yakalananları hayatımızdan def ederek, daha huzurlu bir hayat tercih edilebilir.
Bir kelime ya da bir olayı anlatırsın daha bitmeden o arada bir olumsuzluk cümlesi kurararlar.
Hastalık bence,böyle bir insanla iletişim kurmak dalgaya karşı kürek çekmek gibidir.
En güzeli olduğu yerde bırakıp uzaklaşmak.
Sürekli yok o öyle değildi sen yanlış anladın öyle demek istemedim gibi savunmaya maruz kalmamak için,eyvallah de veçek git,başka kurtuluş yolu göremedim bu duruma çünkü.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |