Günlerin bıraktığı bir garip hüzün şimdi.
tam düşerken tutunduğum tuğlayı kendime rab bellemeyeceğim
İncitmem incinsem de sonsuz umutlar.
Yaralarımı sarmak için yetersiz kalıyor bantlar.
Keşke kazana düşseydim,daha güçlü olurdum belki.
Bazı şeyler tepkiyi bile haketmez.
Şair diyor ya;
"Çocuktan tebessümü,kediden huzuru, köpekten dostluğu öğrendim. İnsanı anlamak haddini aştı!"
Ait olduğun yeri ararken, ait olmadığın yerde kaç yerde azaldın ?
hasta değilim ama doktorum çok şükür
Bu dünyadaki en ağır yük iyi niyet ve Çünkü sonu hep ihanet ve nankörlükle ödenir.Hiç Şaşmaz...
Editörüm yine döktürmüşsün bunun üstüne ne yazarsam manasız kifayetsiz kalır.:)