Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
artosun heybetinden midir bilinmez sanki kucak açan, koruyan ilçe.
1988-1990 yılları arasında ikamet ettiğim ilk kez okul eğitimimi aldığım, çocukluğa dair hatırladığım hatıraların ve ilk arkadaşlarımın olduğu van gölü kıyısındaki inci. Yıllar sonra vizontele filmine ev sahipliği yapmasıyla tekrar hasret giderdiğimiz, filmin her anını tekrar tekrar izleyip neredeyse bütün repliklerini ezberlememize neden olan kutsal topraklar.
aşık olduğu zalim keşişin kızı tamara için van gölünün sularında "ah tamaraaa" diyerek can veren delikanlının hatırına akdamar adasının kıyısında babamla birlikte kendimizi gölün sakin sularına bırakmak ilçe de yapmayı sevdiğimiz en güzel aktiviteydi.
tamara senin dilin yok; senin incirin, senin narın, senin nazın yok.
bu kaçıncı yenilgi aşk uğruna, bu kaçıncı intihar girişimi
boşuna değil biliyorum;
senin aforoz edilişin, benim şeyhimi kendime küstürüşüm
bir ışık diye sana gelişim, tamara...
bırak öldürsünler beni, bırak yok saysınlar
unutsunlar senin ismini, tamara...
aşk adadadır artık, aşkın adada.
dokunamam ki tenine, yasaksın bana
sana giden dikenli yollar, tuzaksın bana
aşımsın ekmeğimsin, sevapsın bu canıma
yolumda ışığım ol; ah tamara...
u vel aha, u vel vera, u destana; ah tamara, ah tamara...
dağlarına serili yeşil örtüsüyle, van gölü'ne en güzel bakışı atan yer.
lavaş ekmek, otlu peynir ve semaver çayınızı alıp bu yeşil örtünün üzerinde, göle yüzünüzü dönüp dünyanın en güzel kahvaltısını yapın. sonra yeşil örtüden mavi sulara bırakın kendinizi, gölün bütün tuzunu çekin ciğerlerinize. daha sonra iskelede ki bir tekneye atlayıp adaya doğru yola çıkın.
öyle tekneye binip adaya ayak basayım demeyin. adımınızı attığınız anda, sıvayın paçalarınızı ve ayaklarını sarkıtın gölün serin sularına yol boyunca. adaya varınca ayaklarınız sağlam bassın diye..
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |