 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
çekilen fotoğrafı görüp acı gerçeklerle yüzleşememe durumudur.
kişi kendisini dev aynasında görürken, çekilen fotoğrafla aslında yedi cücelerden hallice olduğunu anlayıp acılara gark olması durumudur.
tabi ki tek suç fotoğraf makinasındadır...
bu poroblemi hiç yaşamayan insanlar da vardır belki şeklinde aciklama yapmaktan tırsılan konu.
öyle bir durumda suç tamamen fotoğraf çekme işlemini yapan telefon ya da makinededir endişeye mahal yoktur.
Ortamlarda söylendiğinde nir çeşit kapris veya şımarıklık olarak algılansa da benim de kabul ettiğim bir realitedir.
Işık ve gölge kaynaklı olarak insan genelde gerçek halinden farklı çıkar fotoğraflarda. "Ama hepsinde mi farklı olur arkadaş?" dediğinizi duyar gibiyim. Böyle durumlarda insan neyin gerçek neyin yansıma olduğunu falan karıştırıyor sahiden. Bi süre sonra fotoğraftaki halinin gerçek olduğuna kanaat getirip merceklere, objektiflere küsme dönemi başlıyor.
Ben devçocukluğumdan beri bu psikolojide olduğumdan fotoğrafla pek aram yoktur efendim. Varsa yoksa doğa fotoğrafı...( tebessüm)
Bir de fotoğraflarında daha güzel çıkanlar var...onları da allah'a havale ediyorum...
fotojenik olmayan insanların yaşadığı buhrandır.
çekilen fotoğrafta hiç beğenmediğin biri vardır, ben demek istemezsin ve bu fotoğraf anında silinir. başkası çekti ise önce ben bakayım da paylaş ne olur diye yalvarmaya başlarsın. arkadaş yok yok güzel çıkmışsın diye yalan söyler. kaderindir, her karede farklı bir kişi olmak ve güzel görünememek. en güzeli fotoğraf çekilen ortamlardan uzak durmak.
mutsuzlukla ilintili bir durum.
gözlerinin içi gülmüyorsa,ne kadar çekerse çeksin beğenmeyecek kimse kendini.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |