 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
cemil Meriç'in; intelijansiyaların Avrupa takdirkârlığını tenkit eden, mutlak bir tecessüsle edindiği bilgiyi paylaşmaktan usanmayan bir deryası diyebiliriz. okuduğum denemeler arasında moneıgne'den sonra yerini almıştır.
eserde istediğiniz her olguya/olaya değinmiştir meriç. doğu kültürünü kendi derin gözlem, verileri ile harmanlayıp sunmuştur. fildişi kule bölümü en beğendiğim kısım oldu. balzac hayranlığını çokça gördüğümüz eserde, her çiçekten bir arı misali toz aldığını görürüz. bilgisi karşısında hayrete düşmemek elde değil.
"havarilerini yaratmayan İsa'nın yeri tımarhanedir, tarih değil.."
meriç, kendisini etkileyen ve kendi hayatı üzerinde etkili olan kişileri ve sözleri baz alarak aktarmıştır çoğu yazısını. çok iyi bir Türkçe ile yazıldığını söyleyen yorumlar var dönemin aydınları arasında ama kullandığı çoğu kelime arapça veya farsça değil mi? diye düşünmedim değil. kendi dönem ve koşullarını zorlayan bir yapıt olmuş ve bugün herkesin okuması gereken bir yapıttır. çünkü meriç, sorgulayan, irdeleyen, farklı perspektiflerden bakan bir insandır. entelektüel yapısını fazlası ile göreceksiniz.
meriç, bu ülkenin çok büyük bir şansıdır. lakin kıymet bilene...
"ruh yazının icadından beri ölümsüz."
Aynı Meseleler
Aynı Olgular
Meriç'in anlatımı ile nasıl da farklı şekillenir, yön alır ve bunları kendi birikimi ve tecrübesi ile nasıl da harmanlar ve okura sunar... okudukça okuyasınız, anlamaya başladıkça daha sıkı sarılasınız gelir hem "bu ülke"ye hem de Meriç'e.
Sağ ve sol, Sen Bir Az-Gelişmişsin, Kitap, İslamiyet ve Demokrasi... Bu Ülke'de üzerinde düşünülmesi gereken çok konu var. İzm'ler, günümüz insanına eleştirel bakış, ideolojiler, sloganlar, eşitlik kavramlarına derin bir bakıştır bu yapıt.
"Nezleye yakalanır gibi ideolojilere yakalanıyoruz. İdeolojilere ve kelimelere."
Herkesin dilinden hiç düşürmediği, çoğu zaman araştırıp/yorumlamadan hatta daha da ileri gideyim; henüz kavramları ve farklılıkları özümsemeden hoyratça kullanma alışkanlığımızı, bilgi kirliliğine olan düşkünlüğümüzü bırakıp, daha derinden, bilginin kaynağından öğrenmekse; evet doğru adres: Bu ülke, Cemil Meriç.
Meriç'in gözüyle;
Zaferler sonrası gelen bozgunlar mazimizden utanmaya sebebiyet verdi. Sonra utanç unutkanlığa bıraktı yerini. Ve Avrupalı dostlar! "sen bir az-gelişmişsin" dedi. Ve bizim aydınlarımız gururla benimsedi ve taktı "nişan-ı zişan".
Ve kitaplar;
Okumuyoruz diyor Meriç. Okumadığımız gibi her konuda bir fikrimiz de vardır.(!)
Her meseleye dair birçok şey biliriz. Bildiğimizi sanırız. Kitaplara para harcamaktan korkarız hiçbir şeyden korkmadığımız kadar. Oysa esas zenginliği kaçırıyorduk toplumca.
Cemil Meriç'i okumak, anlamak ve Meriç'in okuru olmak zannedildiği kadar kolay değildir. Küçük bir kitaba dünyayı sığdırmak...
Son söz;
"Cemil Meriç, "Bu Ülke"nin anlaması gereken bir isim."
Benim de ülkemdir. ( iyi incelerseniz tanım sayılır. Neyse konu bu değil) toplumdaki hiçbir bireyin değer yargılarını paylaşmasam 'bile' bu ülke en az onlar kadar benim de ülkemdir. Burda doğmak, burda sevmek, bu toprağa hizmet etmek, bu topraktan beslenmek bu ülkeyi benim ülkem yapar. Onun uğrunda ölmem için herhangi bir değere gerek te yoktur. Benim yuvam olması yeter de artar.
kullanılması kulağa hoş gelmeyen tamlama.
Bu ülkede...
uzak olduğum, onaylamadığım, benden olmayan, yadırgadığım
demek ister gibi.
Benim ülkemde bizim ülkemizde diyebilmemiz lazım.
Benim ülkem, benim dağlarım, benim ovalarım
bizim çocuklarımız, bizim toprağımız, bizim ormanlarımız, bizim emeklerimiz, hepsi bizim...
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |