Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
sözlükte yeni bir rüzgar, son moda bir tespit.
düşünüyorum da bazen bazı yokluklar hiç var olamayışlarla yok olurken aynı zamanda kendi içsel yokluklarında da var olabilirler.
zaten egzistansiyalizmin bir buhranı değil midir ontolojik yok oluşların umarsız yarınlarda kayboluşları?
ayrıca unutulmamalıdır ki, "unutulanlar unutanları asla unutmazlar" sözü hiç de unutulacak bir söz değildir.
kaybolmayan yazarlar istediğimiz kadar hiç geri dönmeyecek burukluklar da istemedikçe karanlıklar aydınlıklara kavuşmazlar.
yazarın kuvvetli kalemlerin olmayışı dışındaki burukluklara açıklık getirmesi gereken belirmedir. "bağzı" kelimesi kullanıldığına göre bu noktada bir boşluk doğmaktadır.
yazarın içsel karmaşalarından oluşturduğu derin aforizmik çıkarımları.
güzel kafalar, pek âlâ, güldürürken düşündürdü yeminlen...
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |