Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Kadınların evlenene kadar aileleriyle kaldıkları evi tanımlamak için kullanılan kelime grubu.
Geniş bir parantez açacak olursak ; çocukluğun, ilk gençliğin gectiği , ilk hayallerin kurulduğu ve ilk hayal kırıklıklarının yaşandığı ev. Bir kez çıktıktan sonra her geri dönüsün "misafir" makamında kaldığı durak..
Balkona dallarını eğen erik ağacı , hala kitaplıkta duran çocuk klasikleri, pembe pembe defterler dolusu ve artık kimsenin kilidini kırmaya çabalamadığı ergen günlükleri... döşeğin altında saklanan winston box paketi... ilk saç boyası, ilk aşk, ilk kalp kırığı , ilk ayrılık...
Anne kokusu... babayla balkon sohbetleri... kardeş kavgaları... "yine kim giydi bu bluzu benden habersiz" krizleri, gülücük...
Baba evi hayatınızin asla geri gelmeyecek bir evresidir. Birgün tasi tarağı toplayıp dönseniz bile kaldığınız yerden devam edemeyeceğiniz bir yarım hikayedir...
hangi yaşta olursanız olun hep küçük bir çocuk olarak karşılandığınız yerdir.
en azından benim için öyle.
Annemin çocukluk anılarımı yüz bin kez anlatıp bizi hala güldürebildigi ev,
Erkek kardeşimin bana ablası değilde küçük kardeşiymişim gibi davrandığı ev,
Hep birlikteyken mutluluktan şen kahkahaların doldurduğu,
Kimse yokken ıssız kalan ev.
Küçükken pek kıymetini anlamadığımız ama büyüdüğümüzde ne kadar da kıymetliymiş dediğimiz huzur veren ev.
Şimdilerde haftasonları gitsek de anılarımız hep aklımızda,baba dağ gibi varlığı yeter,evi ise bize göre saray,güvende hissettiğim tek yer.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |