Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
An itibariyle oturduğum kafede çalan rafet el roman parçasında duyduğum ve içimi sizlatan durum.
Rafet, raaafeett...sen ne duygulu bir abimizsin boyle. O ilk alamancı şivenle söylediğin şarkılar hala kulaklarımda. "Seni seviyorum" dedin, sorduk kimi seviyorsun abi gidip konusalim dedik, neden boyle yapıyorsun?, "sorma neden" dedin. Sormadık. "Şu hayatta neler oluyor" dedik. "Amerika"ya gittik beraber falan. Sonra öğrendik ki adı "leyla" imiş. Sevdani anlattin dinledik severek, dizlerine yatmissin falan, sonra "hanimeli" dedin, ipek böceği oldun anladik, adam seviyo dedik saygı duyduk. Sonra biseyler bozuldu aranızda belli ki bi hirtlik yaptın, "beni affeder misin" dedin. Ona da eyvallah ettik. Genç adamsın olur oyle dedik. "Aysem" diye tutturdun bi ara onu da hoş gördük.
Aradan yıllar geçti ayrı düştük senle. Birkaç guzel parcan daha çalındı kulaklarımıza. Gonlumuzdeki yerini percinledin. Ama bu oldu mu be abi? Sorarım sana, yakıştı mi hiç? Adını da mi söylemesinler? Hı? Noldu yani kalbi kırılacak ne var ortada? Sen boyle degildin. Düzelt kendini, bi çeki düzen ver. Severim seni yine ama bu kadar aglak olma. Kib.bye
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |