 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Birleşmiş milletler tarafından 1992 yılından bu yana 3 aralık günü
uluslararası engelliler günü olarak kabul edilmiştir.toplumda farkındalık yaratmak,
engelli haklarını hatırlatmak, onlara yaşanılası bir hayat sunmak için bu günde engelliler ile ilgili çeşitli etkinlikler düzenlenmektedir.
Doğuştan ya da daha sonra çeşitli sebeplerle bedensel veya zihinsel olarak kişinin hayatında engeller oluşturan duyuşsal,zihinsel ve yapabilme yeteneğini kaybetmesine sebep olan durumlar engelliliğin tanımı olabilir.bu durum onlar için oldukça zordur.bizler onlarla empati yaparak hem bireysel hem de toplumsal olarak hayatlarını
kolaylaştırmak zorunluluğundayız.
her insan engelli olmaya adaydır.
yarınımızın ne olacağı belli değilken, saniseler bile insan hayatında ani değişikliklere sebep olurken, kim bize engelsiz yaşayabileceğimizin garantisini verebilir...bu düşünce engelli insanlarla empati yapabilmemizi sağlamak açısından önemlidir.
Down sendromlu yiğenim ve ailesinin yaşadığı zorlukları yıllardır görmekteyim.ne kadar böyle engelliler günü,haftası vs vs yapılsa da insanlarımız bu konuda fazla bilinçli değil.şu an 23 yaşında olan yiğenimle ettiğim sohbetlerden birinde "seni en çok ne üzüyor?" demiştim.o da sokaktaki çocukların "anne bak öcü" demesi olduğunu söylemişti.-bu yazıyı yazarken yiğenimden günaydın mesajı aldım.hergün günaydın mesajı atar.birgün atlamaz.abartmıyorum.
illaha yazacak.bazen günaydın bitanem yazar... bazen günaydın güzellik...ne güzel bir yürek onda ki.-sokakta anne bak öcü dedikleri kişinin ruhunun ne kadar güzel olduğunu göremiyorlar. haydi o diyenler çocuk yok mu yetişkinlerden de böyle olan...çocuğuna sanki bulaşıcı hastalık buşacak gibi korkup hızla uzaklaşan ya da aynı sınıfta olmasını uygun görmeyen, engellileri ayrıştırmaya çalışan düşünceler.onlara acıyan gözlerle bakan...onlara acıyarak değil sevgiyle bakan gözler gerek.
toplum olarak bu konularda gerçekten eğitilmeliyiz.daha fazla kamu spotu hazırlanmalı. okullarda ya da özel, velilere seminerler verilmeli.çocuklar için kahramanı engelli olan bir türk çizgi filmi yapılmalı. (belki vardır) yani bir gün değil bir yıl boyunca engellilerle ilgili etkinlikler yapılmalıdır.ayrıca engellilerin hayatını kolaylaştırmak, onların evlere kapanmasına engel olmak için düzenlemeler yapılmalı. gerçi bunlar yapılmıyor değil ama daha fazlası yapılabilir.engellilerle ilgili istenilse daha birçok yaratıcı fikir bulunup uygulanabilir.
değinmek istediğim bir konu daha var.engellilerin ailelerine psikolojik destek verilmeli.çünkü anne ve baba çocuklarından önce ölme korkusu
yaşıyorlar.ben ölürsem çocuğuma kim bakar endişesi var.engellileri düşünürken onlara destek olan ailelerini de düşünmek gerekir.
engeli olanlara güzel gözlerle bakmak,
güzel yürekle dokunmak,saygı duymak, hayatı onlar için kolaylaştırmak,
hayata onların penceresinden bakıp ona göre destek olmak "insan" olmaktır.
Şimdi yiğenimi bekletmeden bir günaydın diyeyim
"günaydın yakışıklı"
sadece 3 aralıkta bazı insanların akıllarına gelen gündür
halbuki onlarda bizimle aynı yaşama hakkına sahip, gündelik hayatımızda hep varlar ama görmezden geliriz bir çoğumuz
onlara bir el uzatmaya imtina ederiz, ama yılda bir kez mutlaka günlerini kutlarız
çok duyarlıyız çooooooooooookkkkk
Kutlamanın değil farkındalık yaratan bir gün.
Günümüzde bazı insanların maalesef acıyarak baktığı bir kesim var,
Tamam belki içtenlikle ama o insanların ay yazik, gibi söylemlere ihtiyacı yok ki normal bir birey olarak davranmaniz yeterlidir.
Bana Bir şeyhler oluyor tiyatro oyununda çok güzel bir sahne vardı Altan erkekli eve aksayarak gelince eşi ne oluyor diyordu " ne yapmışım ki dışarıda öyle aksak birini görünce bir kusur bir ayıp sayarız ama belki normal insanın doğası öylede aksamayanlar engellidir" gerçekten de öyle belki de biz onlara engeliz.
365 gün olması gerekirken yine sadece bir güne sıkıştırılan gün.
sosyal platformlarda yüzeysel olarak paylaşılan onlarca kutlama mesajına denk geliyoruz. herkesin dilinde hepimizde engelli adayıyız sözü. yalnız bu da sadece bu güne özel, diğer günlerde bu aklımıza bile gelmez.
engelli birini gördüğümüz zaman, vebali birini görmüş gibi uzaklaşmaya çalışırız. sanki bize saldırıp, zarar verecekmiş gibi gelir. bizim aklımıza bunu kimler kazıdı bilinmez ama sağlıklı insanlar engelli kişilerden daha zararlı.
o kadar sevgi ve saygıya muhtaçlar ki. biz tamamız çok şükür ama herhangi bir uzvu ya da down sendromlu bir kişinin ruh hali çok farklı oluyor. onlara korkarak ve acıyarak bakan sağlam (?) insanlar var. halbuki bir tebessüm, bir merhaba, bir dokunuş bütün engelleri kaldırmaya yetecek.
engelli bir çocuğun başını okşadığında sana gülümsüyor ve insan gerçekten mutlu oluyor. ve o kadar utangaç ve masumlar ki.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |