Türkiye'nin memur portalı

Taçlı hatun'u (begüm) çaldıran meydanı'da bırakıp kaçtığı için şah ismail'in kullandığı 'hıtayî' mahlasının halefidir.

"beni affet" ve "arka sokaklar" dizilerini aklıma getiren klişe söz.

ara sıra denk geliyorum. hâlâ devam ediyor mu, bilmiyorum. tv medyasının kronikleşmiş tümörleridirler. bir Allah'ın günü de size ayrılan bir süre olmasın yahu! bırakın başkaları o süreyi kullansın ve sonuna gelsin. neyse... rahatladım biraz.

birkaç gündür çektiğim rahatsızlığın tanısı.

yeniden uğradığım -döndüm demiyorum çünkü ayda yılda bir uğruyor sayılırım. gün gelir buraya girmeyi unuturum. gün deyip geçmeyin. zira gün olur, asra bedel olur ve yüz yıllık yalnızlık çekersiniz. müsebbibi ben olur ve üzülürüm. belki de üzülmem, bilmiyorum- sözlük şeysinde pek konu açmayı sevmem. bu nedenle f5 ile sayfa yenileyip bilgim, birikimim, hakimiyetim, edecek kelamım olduğunu düşündüğüm başlıklar kovalıyorum. bunu yaparken de yoruluyorum her ne kadar oblomov'un eline su dökemesem de.

yazım, şeridinden çıkmadan noktalıyorum.

satır araları itinayla doldurulmuş, pasaj geçişleri ince nüanslarla ilişkilendirilmiş, tadı damakta bırakan harika bir taşralı romanı.

girizgâhı yetersiz bulsam da tasvirlerdeki üslup başarısı ve kurgusundaki sürükleyicilik sayesinde nitelikli sıfatını hak eden bir yapıt.

romanımızda 20. asra millî ve manevî değerlerin avucundan kayıp gitmesine seyirci kalan taşradaki Türk toplumu işlenmiş. dahası, romanın içindedir ve okumamak isteyenleri beklemektedir.

iskân ve kolonizasyon politikası güdülüp, "şenlendirilmesi" lazım gelen yerlerdir.

kimin nereyi şenlendireceğine herkes kendi karar versin. böylece demokrasi falan yaparız. yok yok, o özgürlük şeysiydi ya da hür irade.