Türkiye'nin memur portalı

Hangi şartta olursa olsun, insan ümitli- umutlu olmalı.. Her Gecenin ardında apaydınlık bir sabah, buz gibi soğuk kara kışın bedeni ve ruhu ısıtan bir yazı var.. Bu yazın habercisi olan baharı var.. İnsan ümidini kesebilir mi?? Yapraklarını döküp yeniden yeşermekten vazgeçmeyen dilsiz bir ağacı da mı örnek alamıyoruz..

Ömür bize emanet edilmiş,doğru ve yanlış olmak üzere iki yol gösterilmiş.. Niçin yanlış seçeneği seçip canımızdan vazgeçelim ki?? Hepimizin imtihanı var.. Yarı yolda bırakılan, yalnız kalan, işe yaramaz hatta hiç gibi görülen, saçlarına ak düşen- saçları dökülen bir tek kendimiz olarak mı düşüneceğiz?? Değil, tabii ki.. Her gün yeni bir fırsat, her yaşanan kazandığımız birer tecrübe.. Bu yüzden ümidi kesmemeli, hatta inadına gülümseyip daha güzel günler var yaşanılacak denmeli..

Zamanı kuşan ve ömrünün kıymetini bil..

Pandemi başladığında, gördüğüm karikatürü aklıma getiren başlık.. Güldürmüş ama detaylı düşününce bir o kadar üzülmüştüm.. Kahvehaneden evin yolunu bulamayan kocalar-babalar eve gelince bir anda, çocuğun bu adam da kim anne diye sorması.. Allah bu soruyu çocuğuna sorduracak kadar kimseyi bu tür ortamlara düşkün etmesin..

Toplum nezdinde bakacak olursak; Daha fazla mesuliyet almamak için, bilmemek daha çok tercih edilir.. Kimi zaman gerçekten kimi zaman kasıtlı bilmemezlik hali söz konusudur..

Garip bir olay ki bildiğiniz her ne ise "o nasıl olsa bilir"diye bizim toplumuzda hemen her vakit bilene yüklenilir.. Nerden dedim dersiniz tam o vakit..

..

Şöyle bir yönü de var kötüyü bilmemek.. Haber izlemeyi sevmiyorum mesela.. Bir insanın başka bir insana verdiği zararı ve bunu yapma şeklini tüm detayları ile anlatıyorlar.. Öğrenince bana ne katkısı oluyor, olacak ki diye düşünüyorum.. Hem üzüntü veriyor hem de cani taraflarımızın olduğu açığa çıkıyor.. Hayvani yön bile demek istemiyorum ki bu kadar kötü olabileceklerini sanmıyorum hayvanların..

..

Dini açıdan da keza bazen bilmemek tercih edilmeli.. Ne derler, kalbi bozan şeylerden uzak durulmalı..

Yeni yaşıma girdiğimde kendime kitap dışında almayı düşündüğüm hediye.. Pilli olanı değil kurmalı olanı ve içinde iki küçük ayıcıklı olanı gözüme kestirdim.. Anneciğime birkaç kez,yaa ne kadar güzelmiş filan deyip dikkatini çekecek cümleler kursamda satın aldıramadığım, gereksiz gördüğü eşya.. Oysa ki kız çocuklarına armağan edilecek iki şeyden biridir.. (Biri kar küresi diğeri müzik kutusu..)