Türkiye'nin memur portalı

m. selçuk balkan tarından yazılan, hz isanın öldürüldüğü mızrağın sahip olduğu mistik ve kuvettli gücü dünyayı yönetme ve yenilmez olma hırsına esir kişilerin arayışıyla dolu zaman yolcularıyla, tapınak şövalyeleri ve kutsal emanetçiler arasındaki mücadeleyi anlatan esrarengiz öykülerle süslü roman.

bir sahnesinde o bilim adamının atatürkü yeniden canlandıran ve bu günü yine ona teslim eden ruhundan etkilenmedim değil..

ve üzun yıllardır aranan mızrağın nerde olduğunu son dakikada bulan bir seçilmiş.

bazen korku dolu bir uyanış ,bazen gurur dolu derin bir keşke..

ve sonuç şaheser..

hafıza kaybı yaşayanbirinin yada aşırı unutkan bir tüccarın ,veyahut seyirlerine seyir eklemekten anı defteri tutma ihtiyacı içinde farklı bir bakış açısı kazanma gereği hissetmiş bir gezginin keşfettiği hatıra defteri.

ajan kelimesinden türemesi ilginç

kendini olaylarını saklı yanından bakan bir çift göz gibi mi gördü nedir de, o olaylara neden ajansı yaklaşmıştır şahıs, onu bilemedim..

geç farketme, farkına varamama..

(ters köşe yapıyım dedim azcık güleyim)

bedenin dünyada kalıp,beynin ve ruhun dünyanın öbür ucuna belkide uzay boşluğu, belki kainatın sonu,belki allah katı ve keza hudutsuzluğa kadar uzanan seyahat etme imkanı içinde olunabilen, an kadar kısa mesafe içinde ölçülemeyecek mesafelere yolculuk etme imkanı veren uyku hali...

bilim adamları boşa çabalıyor bence burak bineğini bulsalar ya..

yada uykuya hükmedebilselerdi geleceğimizi kontrol etme şansını elde edebilirlerdi kesin...

ne varki bundan asırlarca evvel peygamber efendimiz(S.a.v) zaman makinasını bulmuş,burak adlı bineğe binerek ALLAH KATINA Gİdip gelmiştir.o halde neden aranır maddeselliği zamansızlık ve mekansızlığa taşıma çabası.

ne geçmişe dokunabilirsin dünyevi maddelerle, ne geleceğe...

giderken yanına hiç bişey alamadığın ,zamanın durduğu ölüm buna şahit değil mi?ya miraç..

''hasret çeken gönül benim mi olsun''denilen ,son sözlerine talip olduğum arabesk kıvamında sitem..

dur dünya şikayetçiyim senden , canım yandı zulmeden insanlarından, sesimi duymadın da dönüp bakmadın bana,isyanıma cevap vermedin,nedir derdin ey toprağım? demedin..

bari bir soğuk su vereydin şu buz gibi pınarlarından, bari nemrut dağından hesap soraydım ,bari ağrı dağında nefes alaydım ,gül kokulu ıspartanda mesken tutaydım ,ne derdin vardı dünya beni bana bıraktın. bat be dünya, yan, yok ol. yüz vermediğin yüzünde sabah olmasın.gün görme inşallah..

amin demeye de korkarım ,nasıl bedduadır..