Türkiye'nin memur portalı

İlkokul birden lise birin ortasına kadar yaşadığım, büyüdüğüm;ilk kez aşık olduğum, bisiklete binmeyi öğrendiğim, ilk mektubumu yazdığım, peçete koleksiyonu yaptığım, zeytin ağaçlarına tırmandığım şehir...

Bu yaz dönmeyi planladığım...

Lohusa topuzu, depresyon topuzu şeklinde alt dallara ayrılmakla beraber evde hayat kurtaran topuzdur.

Jar romanında Kemal Varol kadınların saçlarıyla münasebetini anlatırken ev topuzuna niçin değinmemis bilmem.

Oysa ihtimal ki İçli Halil köy köy gezip kestiği kadın saçlarının kaçını o topuzdan çözmek zorunda kalmıştır...

Sinirliyse gerginse sıkıca böyle diplerini çekiştirerek, yorgunsa feri dermanı yoksa,tek derdi ' bir de siz yük olmayın alın yazıma'ysa lastikle öylece gevşek bir şekilde ;

Mutluysa aşksa aşıksa fularını boynundan çıkarıp edalı edalı buklelerine sarıveriyorsa kafası gibi karışık ama keyifli topuzlar yaratır kadın.

Bu da Kemal Bey'e dipçe olsun.

Bu sabah erkenden görüntülü arayan kuzularımdır.

Sabah altıda doğum günü mesajı atmış olan küs olduğum arkadaşımdır.

Seneler sonra hatırlayıp yazmış olan fakultedeki hocamdir.

.

Demin gelen kutusunda mesajını görüp italiğine düştüğüm sevgili dosttur.

.

İyi 'ki'...

Doğum günümdür.

Yazar olduğum gündür.

İdal'in beni mutlu ettiği gündür. Tebessüm..

( Çocuklar bu maaalllede hala gulucukleri yazarak mı şey ediyoruz?)

Bilimsel olarak mümkün olmayan tesellidir.

Beyin hiçbir şeyi unutmuyormus. İhtiyaç halinde ya da tamamen ..içliğine lap diye ortaya atabiliyormuş.

Alışmaktır hem o.

Unutmak olsa duramazsın