Türkiye'nin memur portalı

Her kişinin değil er kişinin anladığı; kalbin ve dahi aklın dilidir.

En sevdiğimden. Bazılarının düşündüğü gibi ne küfür ne de Türkçeyi katletmektir. Türkçenin zenginliğidir efendim, samimiyet içerir ancak her zaman her yerde de kullanılmaz. Aklıma sokağı edebiyata getiren adam geldi: Hüseyin Rahmi Gürpınar.

günümüzde % 90 toplumun sebep olduğunu düşündüğüm durumdur. Öldürmek için elimizde silah olmasına gerek yok. biz bunu kelimelerimizle zaten yapıyoruz. ne konuştuğumuza ne de yazdıklarımıza dikkat ediyoruz. Tek yaptığımız yargılamak, kendini överken başkasını yermek, eleştirmek ve iyi niyetliymiş gibi tavsiyelerde bulunmak... Sonuç mu? Sonuç birçok alanda başarısız olduğunu düşünen, yardım eli uzanmayan bireyler.

doğru bile olsa "Dinen uygun değil, iradesi güçsüzmüş" gibi bol keseden laflar söyleyemiyorum nedense. çünkü kendi ağırlığının altında ezilen öyle ufak bedenler var ki yaşadığına, güldüğüne utanıyor insan. Garip olan şu aslında, bunu uygulamaya koyan kişileri hala eleştiriyor, hala yargılıyoruz, "biz ne yaptık ya da ne yapmadık da bu kararı aldı" sorusunu soramıyoruz bir türlü. biz ne zaman bu soruyu sorup cevap alırsak bahsedilen durumun da azalacağını düşünüyorum.

bütün kararlarımızı zaten o anki duygu durumumuza göre almıyor muyuz? ha beş saniye ha bir ay, her türlü anlık duygu durumu bence. sonrası alışkanlık. verdiğimiz kararın doğruluğu ya da yanlışlığıysa kaderden başka bir şey değil.

babası nurullah ataç olan cümle çeşididir. kurallı cümleden daha sıcak, daha samimi, daha duygusal, daha şiirseldir. ve tabi daha kuralsızdır, güzel görünmesi belki de sadece bu sebepledir. Misal:

"var mıymış gönlümü bin parçaya böldüğünün sebebi?"