Türkiye'nin memur portalı

Dermes, ilk fırsatta dinleyeceğim merak ettim.

Bir ihtimal daha var, cümlesini,bilen bilir,Ezel dizisinde, şarkıcının şahane girişi sayesinde ilk kez duyup, etkilenmiştim..Lakin, şarkıdan daha çok,bu tek cümlenin,çok fazla değişkeni barındırmasından sebep,beni hüzünlendiren bilinmezliğin,dayanılmaz halini yüzüme çarptığı,sert bi etki bırakıyor...olur ya bazen bir ses duyarsın,bir paragraf okursun ve bambaşka,olmicak diyarlara götürür seni..bu da öyle..

Kutlamalar, güzeldir aslında..bi de başlayamadan biten kutlamalar var..mesela tam bugünle ilgili,8 Mayıs,dilim varmıyor, söylemeye..en iyisi uzak durup hiçbisey yapmamak diyorum kendime..kimsenin gününü vs kutlamamak..tabi düşününce,bunun da çok bencilce olduğunu görüp,kendime yakıştıramamak..bilmiyorum her şey neden bu kadar zor benim için..

Az kaldı,bir Ramazanda Bayramına daha erişmemize.Dilerim güzel geçer,herkes için.

Sadece dilek olarak kalacağını bilmek üzüntü verici tabiki.

Bu vesileyle, çokça duyacağımız,"eski bayramlarımızdan" bahsetmek isterim...

Köyde doğdum büyüdüm ben,her bayram bizim köy odasına yemek tepsisi yapardı annemler.Babam öğleden sonra götürür,gece yarısına kadar sırayla herkesin yemeği yenirdi.Tabi şeker toplama kısmı olmazsa olmazımızdı,herkesin de yaptığı gibi,en çok kim toplarsa bi havalar bi şekiller :) benim en sevdiğim, arefe gününün gecesine,annemizin elimize yaktığı kınalardı...Ertesi sabah olsa da nasıl tuttuğunu bi görsek diye çok heyecanlanırdık, kardeşimle..Ama haksız da sayılmazdım çünkü,o nasıl kıpkırmızı bi renktir öyle, baktıkça bakasımız gelirdi...Şimdi düşünüyorum da bayram gelince napıyoruz diye,temizlikler, güzel yemekler,tatlılar,çaylar,kahveler...Ama o heyecan,o neşe yok...Peki neden..?

En sevdiklerimiz yanımızda değiller artık,kaybetmenin,hayal kırıklığının acı tadını almışız, büyümüşüz de kalbimizin etrafa dağılan parçalarını,toplamaya çalışırken, hiç bir günün önemi bizi kapsamıyo gibi artık...Gelişen dünyada,geride kalmış günlerin özlemini çekmemiz bu yüzden bence... Sevdiklerinize iyi bakın,hayatta nefes almak bile,onlarla iken daha güzel...

Aslında son yaşadığım olay tetiklemesine rağmen bunu önceden defalarca yaşamışımdır.Karşınızda sizi anladığını düşündüğünüz,tek bir cümlesiyle tamamdır dediğiniz kişinin,bazen üzerinden biraz zaman geçmesiyle veya daha kısa süre sonra,tam tersini yapmasıyla, sarsılan inancınız.. Diğer taraftan da kendinize yönelen kızgınlığınız...

Peki bütün bunların sonunda,belki o kişiye tekrar inanmazsınız, önemsemez devam edersiniz ama ya sonra..?

Bi kez daha nasıl inanabilirim sorusu hep içinizde olacak...

Bir cevabı var mı..?

Hiç sanmıyorum...