hakkında yapılabilecek bir çok değerlendirmenin yanında, genelde, başkalarıyla değil ama, kişinin kendiyle ilgili (yani içsel) manevi hallerinde ciddi bir rol oynar. sevme yeteneğini kaybetmeye başladığını düşünen bir insan için can simidi gibi bir şey olduğu kadar, başkalarınca alabildiğine şişirilmiş bir ego okyanusunda yüzen bir takım kendini bilmez zatlar için ise, paha biçilmez varlıklarından diğerlerinin aciz varlıklarına lütfedilmesi, ah ne kadar da zordur. saygı ne zaman yüksek sesle ve tercihen kalabalık bir ortamda dile getirilse, hedefi olan insanın götünü kaldıracağından şüphelenilir. halbuki, eş düzeylerde iletişim kurabilmenin de etkili bir yolu olsa gerek bu kavram.
saygı, objektif ölçütlerle ele alındığında ruhu ortaya çıkan bir şey. yargılama kıstaslarımızın ve ölçülerinin üstünde olana (bu bir kişi ya da bir olay, ürün vs. olabilir), hayranlıkla karışık bir kompleksle değil de başarısını ya da üstünlüğünü tanıma ve kabul etme ile yaklaşabiliyorsak, duyduğumuz saygıyı hak etmiş de oluruz kanımca.
gel gelelim, sevginin içinde kurnazca oluşmuş boşlukları saygı ile doldurmaya başlamışsak, bir ilüzyonun kucağına güle oynaya gidiyoruz demektir.
sevgimiz azalırken yerine koyduğumuz şey saygı olamaz.
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
