![]() Türkiye'nin memur portalı |
![]() ![]() ![]() |
ilk bindiğimde korkmaktan ziyade merak ettiğim ulaşım aracıdır uçak. hafiften korkmak da denebilir belki. - glck - tamam, tamam yerden kesilince uçağın tekerleri, insanın içi boşalıyor gibi oluyor. ancak o da bir zaman sonra geçiyor. zamanla yeniyorsunuz o korkuyu. biraz kovid aşısı olmaya benziyor bu durum. aşı henüz deneme aşamasında, bu herkesçe malum. ve hakkında bir çok şehir efsanesi dolaşmakta. öldürücü olduğu, içinde çip bulunduğu, insanın genetiğini bozduğu ve daha bir sürü şey. fakat aşı olmazsanız bu kez hastalanarak, türlü acılar çekerek öleceksiniz, bu da bilinmekte. fakat şöyle düşünmek gerektiğine inanmak lazım diye düşünüyorum. diğer aşı olanlardan çok mu farklıyız ki. hele sevdiklerinizin aşı olduğunu ve onları kaybettiğinizi düşünün. öylesi bir hayatı, onlarsız yani insan ister mi veya ne diye istesin. uçakla seyahat ederken de öyle, o uçağa bindiğiniz an içinde bulunan diğer yolcularla ve kaptan pilot ile ekibiyle kader birliği yapmış oluyorsunuz. bir farkınız, ayrıcalığınız kalmıyor. özetle kaptan pilot nereye siz de oraya...- tebessüm emojiisinden, göz kırpanına -
Ne yalan söyleyeyim mecbur kalmadıkça binmem diyebileceğim ulaşım aracı uçak.
zamanla geliştirilebilecek bir korku türü bence.
oku, araştır, mis gibi bir fobin olsun.
Hele ki çok basit nedenlerle düşen uçakların belgesellerini izlediysen tamam. Olay bitmiştir.
Yakıt ikmalinin unutulması, kanat buzlanması vs.
bende var. zaten uçağa hiç binmedim, bundan sonra da binmek zorunda kalmam inşallah.
işin çok ilginç tarafı, liseyi bitirince hava harp okuluna başvurup kazanmıştım. hem uçaktan korkup hem bu başvuruyu yaparken neyin kafasındaymışım acaba? gençlik başımda dumanmış belki de.
sonuçta bu korkumu yenemem, üniversitede aldığım bazı derslerde hocalarla yaptığım muhabbetlerden sonra korkumda haklı olduğumu kendi kendime anladım. babam da zaten sürekli şöyle nasihat eder: ''oğlum ayağını yerden kesme!'':)
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2025 MN Yazılım |