 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
sevilen kişinin de seven kişinin de mutlu olmasını sağlayan bir eylemdir. akabinde mum ışığında devam etmesi muhtemelen olandır. eğer mum ışığı renk katarsa, ilişkiye renk geleceği kesindir ve erkek açısından ilişkinin bitme ihtimalini neredeyse ortadan kaldıracak davranışlar bütünüdür.
çocuğunla yemek yemektir. genellikle yaşı küçük olan çocuklar yemiyorlar. yemezgil kabilesinden mensup olup reisleri sınıf arkadaşlarıdır. Onlar da yemezler. küçük çocuğum niye yemiyor diye düşünürken "ama çikolata - şeker yiyor" diye kafamda ampul patladı. demek ki yemek seçiyorlar. Yani ne hikmetse sebze yemiyorlar. yahu eskiden ben de yemiyor muydum diyordum... yahu sonra babamın sözleri boğazım da düğümlendi. çocuğum eskiden biz postun üstünde sokak lambasında ders çalışırdık. yemek geldi mi o saati kaçırmamaya çalışırdık çünkü yoktu çocuğum yoktu derdi. eee bizde de yoktu. tamam babamız zamanında yokluğun şahı vardı ama veziri isi fili idi.. de ama şimdi piyon durumunda..
yani çocuğum sen yesen de biz seni seyretsek yaw.
aklıma yine o iki çocuk geldi.
hesabı ön masadaki adam ödemişti.
Ahaha öyle iştahlı yiyorlardı ki piliç çevirmeydi galiba...
onar parmakları da paketin içindeydi.
galiba en güzel yemekler çocukken arkadaşlarla birlikte yenen yemekler.
kalabalıkta yemek yemeyi sevmiyorum.
böyle dışarılarda cafe - restoranların kuytu köşelerinde tek başına yiyip içip bir şeyleri kurcalayan tiplerdenim.
hayatımın en güzel yemeğini de işleri bitirip dönerken tek başıma yemiştim.
biraz tuhaf görünüyordum ama yolcuydum sonuçta çok da önemli değildi.
bir mini piknik yapmıştık, evden fazla uzaklaşmamıştık.
o geldi aklıma.
sanki çok uzaklara gider gibi sepet hazırlamıştık.
sonra çatıya çıkmıştık, dut ağacının dallarının altına.
dolaptan biraz kahvaltılık, bostandan biraz salatalık ...
maksat açık havada yemek yemek.
çete gibi çok domuzluk yapıyorduk, dolayısıyla yoruluyorduk o yüzden yemek saatleri de çok keyifli oluyordu.
Her gün o masada heyecanla bir şeyler anlatması, günün kritiğini o yemekte yapmamız sonra biraz gözünü kaçırsan sen beni dinlemiyor musun diye sitemi,arkadaşlarının paylaştıklarını bana anlatması tabi çoğu sır ama bir kısmını mutlaka anlatır.
Sonra mı hadi tabağını bitir de dinlenelim artık ve o tabakta illaki bir parça kalır ve ben yemek zorunda kalırım.
Dünya nimeylerim.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |