 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Adsız bir kahraman.
Hayatını inşa etmeye çabalayan bir kadının öyküsü.
Herta Müller imzalı.
Uzun bir tramvay yolculuğu... rayından çıkan bir dünya.
Camın dışında akan bir hayat ve seyre dalan bir yalnızlık.
"Bizi yere çalmaya yeminli bu dünyanın üzerinde, dilenecek tek şey var belki de:
Delirmeyelim."
...
ve bize dair:
"Bu aralar kendimle başım dertte, biliyorsun... Bu yüzden sakın bırakma elimi..."
Yine de kendini seven ama bu cümlede bile henüz kelimesini kullanan, kendine acıdığını itiraf eden... aynı zamanda kendine kayıtsız bir insan.
Düşünce yolculuğu ama anlar arası geçişle inşa edilen bir köprü.
An ve geçmiş... birbirine geçmiş yaşamlar, düşünceler, insanlar, olaylar. Çünkü bir trendesiniz, bir sorguda... Bir apartman dairesinde, bir iş yerinde... Bazen vattman'ı gözlemlerken bazen Paul'un alkolüne takılmışken... Bazen Lilli'nin hayatına dahil olurken, bazen Albu ile geçirilen zamanlara akıp giderken... Zamanlar arası bir yolculuk.
En çok da kendinde kalan isimsiz kahraman.
Ve zamana yenik düşen aile bağları. Annesinin kayıtsızlığı, umursamazlığı, öncesi ve sonrası.
Sanırım alışıyor insan zamanla duyarsızlığa da...
İç dünya, iç sesler, düşünceler... Dış dünya, dış sesler, olaylar ve insanlar. Her şeye değinilmiş... Roman karakteri ile başlayan bazen uzun, bazen kısa... Ama durağan, ama monoton, en çok da bunaltan yönü ile farkındalık yarat(a)mayan, bildiğim, düşündüğüm... geçmiş-gelecek karmaşasını çok da etkilemeyen bir üslup ve kurgu ile yansıtan Herta Müller, kitap ismi ile ayrı bir yer edinirken içerik ve konu olarak ismin önüne geçemediğini de belirtmem gerek.
Keşke bugün kendimle karşılaşmasaydım'ın satırlarından çok önce herkes bir kez de olsa kendisi ile karşılaşmıştır. Bu sebeple kendisi ile karşılaşması için mutlak okunması gereken bir eser olarak da görmüyorum.
Ama isimsiz kahramanın, Lilli'ye olan sevgisini... bir başka göz şöyle değerlendiriyor. Paul, isimsiz'in sevgilisi...
(tebessüm)
"Onun en güzel yanı, senin onu çok sevmiş olman..."
Tanım; 2009 Nobel Edebiyat Ödülü alan Herta Müller romanı.
allah allah, kimle karşılaşsaydım acaba diye düşündüren söylem.
aynaya baktığımda başka birini görsem, aklım bir tarafa kendim bir tarafa dağılırız. ben yine kendimi göreyim, razıyım bu hale. daha fazlası beni bozar.
bir herta müller eseri
kitapla karşılaşmam bir tesadüf değildi. ruh yorgunluklarının nirvana yaptığı bir dönemde, karşılaştım kendileri ile.
evet, bir tramvay yolcuğunda, yolcunun şimdiki zamanı ve geçmiş zamanının harmanlandığı bir kitap. uçurumun kenarına geliyorsunuz ama düşmeden düşmüş kadar oluyorsunuz. insan analizleri ve her analizden sonra parça parça geçmiş ve yaşanmışlıklar. konuşuyorsunuz, bazen sıkılıyorsunuz, karşılaşmasaydık mı acaba bile diyebiliyorsunuz.
farklı bir kitap evet.
bir tavsiyede bulunmak gerekirse, ruhen iyi iseniz okuyun derim. biz okurken, biraz değildik sanırım
(tebessüm)
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |