Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
aslında antrikot çok severim ama et fiyatları malum.
Öksüz olan kuzenimle tv kumandasını paylaşamamıştık. çocukluk işte. seninkini izleyeceğiz benimkini izleyeceğiz derken ev sahibi olmanın da avantajıyla var güçümle bir tekme attım.(ameliyatlı yerime geldi) Bizim arkadaki küçük odaya geçip kapıyı kapatıp ağlamaya başladı. Aralıksız, belki 2 saat, belki 4 saat ağladı tek başına.
Babam beni çağırdı sonra yanına, dedi ki;
"Neden ağlıyor saatlerdir biliyor musun? Attığın tekme canını çok acıttığı için değil... Anne babası hayatta olsa, onlar da yanımızda olsa ona tekme atamayacağını, biliyor."
İçinde bulunduğu durumu idrak ettikten sonra kendimi onun yerine koyup ben ağlamaya başladım. Kafamı halıya sürttüm. Kafam yandı halıdan. Ben o gün aksama kadar ağladım pişmanlıktan ve ertesi gün de ağladım. Ondan sonraki gün de. Aradan 20 yıl geçti. Hala ne zaman et yesem aklıma gelir.
Acaba döküm tavada mühürleyip yesem, yine böyle mi olurdu?
insanın yıllar önce yaptığı hayvanlıkları aklına gelmesi sonucu oluşan durum. sonuçta etin nereden nasıl elde edildiğini biliyoruz ve etin önümüze gelmesi ile yaptığımız kötülükler, şirretlikler bizi bizden alıp götürüyor.
En iyisi vejeteryan olmak, bu kadar sıkıntı fazla.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |