Türkiye'nin memur portalı

Oturum aç Oturum aç Üye ol Üye ol Parolamı unuttum Parolamı unuttum

agorafobi

paylaş araştır

 

  1. Kısaca alan korkusu diye tanımlanabilir. Ancak yalnızca çok ağır agora fobi hastaları kendilerini eve hapseder. Geniş, açık bir sahada yalnız kalınca hissedilen, kontrol edilemeyen korkudur. Yalnız kaldıklarında karşılaşacakları sorunlarda yardım bulamayacaklarını hissettikleri ortamlardan uzak durmaya çalışırlar. Kaçmanın zor olduğu durumlarda duyulan endişe yoğunluğudur. Kalabalık bir ortamda yalnız kaldıklarında ve bir sorunla karşılaştıklarında kimseye ulaşamayacaklarını düşündüklerinden dolayı korkarlar. Bu korkuları yüzünden işlek bir cadde, kapalı alışveriş merkezleri, sinemalar, tiyatrolar en çok kaçtıkları yerler konumundadır. Bu yüzden genellikle toplumsal mekanlara gittiklerinde yanlarında çok güvendikleri birinin varlığını hissetmek isterler. Agora fobi yalnız başına da görülebileceği gibi genellikle panik atakla birlikte görülür. Çünkü kişi olayın başından itibaren bir sorunla karşılaşma anında panik yapacağı endişesine bürünmüş durumdadır. Kişi yaşadığı endişeyle, yanında birileri olduğunda daha kolay baş edebilir.

    Tüm detayları

    spoiler

     
    (Bkz: fobi)(Bkz: psikiyatri)(Bkz: ruh hastalıkları belirtileri)
  2. Masumlar apartmanı dizisinde safiye karakteri ile bu fobiyi daha yakından tanımış olduk. İşin kötüsü bu pandemi sürecinde evde kalınan sürelerin artması ve dışarıya çıkmanın kısıtlanması sebebiyle normalde böyle bir fobisi olmayan, ancak altta yatan psikolojik sorunların bu vesile ile üst yüzeye çıkması sonucu daha fazla kişi agorafobik hale gelmiş olabilir. Bu konuda ciddi bir araştırma gerekiyor.

     
  3. Uzun yıllar önce bir kere yaşamıştım.

    Bir daha da yaşamadım.

    Üniversiteye hazırlık dönemiydi.

    Aylarca evden hatta odamızdan çıkmadan çalışıyor , test çözüyorduk.

    Bir gün dışarı çıkmam gerekti.

    Çok da ters bir saatti açıkçası.

    Erkenden çıksam ya da kalabalık akşam saatleri olsa böyle bir şey yaşamazdım eminim.

    Ortalığın çok sessiz ve tenha, havanın aşırı sıcak olduğu bir saatti.

    Sanki bir nükleer patlama olmuş ve tüm canlılar etraftan yok olmuştu. Ya da bana öyle geldi çünkü yaprak bile kıpırdamıyordu.

    Yaşadığım korku hissi nedeniyle titremeye başladığımı hatırlıyorum.

    Açıklanacak bir durum değil.

    İnsanın beyninin zembereği boşalıyor.

    Kötü bir şey olacak, ne yapacaksın şimdi diye beynin bas bas bağırıyor.

     
Entry yazmanız için üye olmanız gerekmektedir. Üye olmak için tıklayın, üye iseniz lütfen oturum açın.