Türkiye'nin memur portalı

Umutların tükenip yarını görememe hali.

Hayattaki yarışı kaybetme zamanı

Bugün eşekle ilgili entry gireceğim.

Mübarek hayvan her denileni yapar ancak bazen asiliği tutar ve ne hikmetse kendi bildiğine gider hale gelir. Yükün ağırlığına hiç bakmaz ve alabildiği kadar götürür. Neredeyse mahallenin tüm yükünü çeker ...

Yıllar geçer ve bir gün hastalanır ve kaçınılmaz sona gelinir.

İşte o günden sonra bağ ruh biter ardindan aranacak yeni eşek bulunur.

"Enişte"

Evin eniştesi hemen aranır "enişte" ekmek yok. Enişte hemen alır. Su bitti. Hemen... Enişte misafir geldi. Evin erkeği enişte gelir ve baş köşeye oturtulur. Enişte hem yer hem içer ... Artık milli kahraman enis te vardır.

Bu kadar ilginin sebebi yıllar sonra ortaya çıkar. Enişte eşeğin yerini almıştır.

Hele birde yumuşak huylu ise ...

Essegin yoksa eniste de mi yok. Hemen bul bir enişte

Ben varım beeen...

Aldığı ilk aylıktan gayri eline Bir daha tam maasin geçemediği zümre.

Hayatta her bir şeye sınır koyup ay başını yada maaş gününü bekleyen modern köle.

Ben. Ta kendisi. Tecavüzcü Coşkun hariç ... O siniftan memur yok sanırım.

Hayata katlanmak bir şey değil. Bir biçimde katlanırsın, ne olacak! Asıl korkutucu olan ölümden sonraki hayata katlanmaktır. Ölümden sonra bir hayat yoksa, mesele yok! En azından benim için bir mesele yok, çünkü istediğim bu! ama varsa, o zaman biz de varız demektir. Asıl katlanılmaz olan bence budur. Düşün gene biz olacağız. biz! Biz kendimize katlanamazken gene biz! sonra gene ötekiler olacak. Hani şu bildiğin ötekiler. Bana ötekilere katlanabilen birini göster! Ardından gene olaylar, hikayeler ve bunları konuşma, anlatma, yazma isteği olacak. Uçucu ruhların kelimelerinin ağırlığı olacak mı, olmayacak mı? Yaşamaktan değil, katlanmaktan yorulmuşken bunca yıl, dönüp yeniden, yeniden katlanmak! İçimi sıkıntı basıyor bunları düşündükçe! Hiçliğe inanmak istiyorum, hiçliğin varlığına. Benim için cennet o. Artık hiçbir şeyin olmaması. Hikayesizlik.

Murathan Mungan - Katlanmak, Kibrit Çöpleri'nden

Yokluğuna alışılmamış kimseler için görüldüğü yerde söylenecek ilk doğru cümledir.

Hiç bir zaman akıldan çıkarılmamış ancak yüreğine taş basarak katlanabilmiş ayrılık acısının, yüreği dağlanmış bağrı yanık annelerin memleketlerini terk etmek zorunda kalmış çocukları için yalvarırcasına söylediği sevgi sözcükleri.