Türkiye'nin memur portalı

Bütün şiirlerini içeren " İSTANBUL DÜŞÜ " ile şiirde 10. genelde 35.kitap veren

Necdet Evliyagil 1927 yılında İstanbul'da doğdu. Genç yaşta gazeteciliğe başladı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesini bitirdi. Yedek Subaylığını İstanbul Temsil Bürosunda yaptı. İlk şiirleri lise öğrencisiyken (1945) yayınladı. CUMHURİYET Gazetesi başta olmak üzere dönemin başlıca gazetelerinde yıllarca ön planda görevler yaptı. Atak ve girgin bir gazeteci olarak tanındı. 1967 yılında Basın Şeref Kartı sahibi oldu. 1951 yılında ağabeyi Şevket Evliyagil ile birlikte

AJANS-TÜRK Gazetecilik ve Matbaacılık Sanayi A.Ş.'yi kurdu. Ankara Milletvekilliği yaptı. Avrupa konseyi Üyeliği görevinde bulundu. NATO/ATA kurucularındandır. Beş yıl süreyle (1967-1972) Türkiye Turizm Merkezi Genel Sekreterliğini yaptı. Radyo döneminde (1950-1960) milli şairimiz rahmetli Behçet Kemal Çağlar ile on yıl İstanbul radyosunda " Şiir Saatleri " ve " Şiir Sohbetleri " programlarını sundu. Şiir O'nun en büyük tutkusu idi. 10 ciltlik şiirli takvim antolojisini gerçekleştirdi. Ülkede yalnız TRT televizyonlarının yayın yaptığı (1978-1992) yıllarında 14 yıl süreyle çok beğenilen "Şiir Dünyası " programını hazırladı ve sundu. Necdet Evliyagil 1982 yılında Yugoslavya'nın Sturga kentinde düzenlenen " Uluslar arası Büyük Sanat Şöleni "nde ülkemizi temsil etti.

Necdet Evliyagil'in bazı şiirleri Devlet San'atçısı

Necil Kazım Akses

tarafından bestelendi. Bunların içinde en görkemlisi İstanbul Atatürk Kültür Merkezinde 228 kişilik Devlet Korosu ile seslendirilen " Atatürk Senfonisi"dir.

Dünya Çocuk yılında yayınlanan " Çocukların Görkemli Düşü ve Acı Gülüşü " yapıtı değişik bir uygulamayla Muhsin Ertuğrul Tiyatrosunda sahnelendi.

Necdet Evliyagil, çok yönlü bir insandı. Renkli yaşamı, sevgide çok bağımlı dostlukları, çalışma hızı ve çeşitli konularda ürettiği, bazıları " Devlet Kitabı " niteliğindeki, 35 yapıtı , bu tanının somut kanıtlarıdır. Bu özelliklerine karşın

Evliyagil'in en ağırlıklı yönü "Şiir Sevgisi" - " Şiir Belleği " ve sanki bir senfoni tadı veren " Şiir Okuması " idi.

2 Nisan 1992 günü en verimli çağında aramızdan ayrıldı.

istanbul'u dinliyorum

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı

önce hafiften bir rüzgar esiyor;

yavaş yavaş sallanıyor

yapraklar, ağaçlarda;

uzaklarda, çok uzaklarda,

sucuların hiç durmayan çıngırakları

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

kuşlar geçiyor, derken;

yukseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.

ağlar çekiliyor dalyanlarda;

bir kadının suya değiyor ayakları;

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

serin serin kapalıçarşı

cıvıl cıvıl mahmutpaşa

güvercin dolu avlular

çekiç sesleri geliyor doklardan

güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

başımda eski alemlerin sarhoşluğu

los kayıkhaneleriyle bir yalı;

dinmiş lodosların uğultusu içinde

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

bir yosma geçiyor kaldırımdan;

küfürler, sarkılar, türküler, laf atmalar.

birşey düşüyor elinden yere;

bir gül olmalı;

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

bir kuş çırpınıyor eteklerinde;

alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;

dudakların ıslak mi, değil mi, biliyorum;

beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından

kalbinin vuruşundan anlıyorum;

istanbul'u dinliyorum