Türkiye'nin memur portalı

sevdiğinizi belirttiğinizde şaşkınlık ve hayal kırıklığı ile dolu bakışlarla karşılaşmanızın pek olası olduğu sebze.

bir patlıcandan, bir kabaktan, bir ıspanaktan kat kat lezzetli olmasına ve güzel kokmasına rağmen ülkemizde hakkı verilememiş yiyecektir.

Zeytinyağlı olanının içine havuç, patates, yerine göre arpacık soğan falan konarak şahane bir lezzet yakalanabilir. sotelik doğranmış tavuk göğsü de kendisine pek yakışmaktadır.

ayrıca sarımsaklı yoğurt ve cevizle yapılan mezesi rakının yanına pek yakışmaktadır.

sevenleri tarafından sevmeyenlerinin hayatının zorlaştırıldığı içecek.

ben kahvaltıda bile su içen adamım, bugüne kadar kendi rızamla çay içtiğimi de hatırlamam.

ama ülkemizde çaya su muamelesi yapıldığı için hiç sormadan çayı önünüze koyarlar. Zavallı çay içmeyen ben ne yapacağımı şaşırır, nezaketen de bir şey diyemem. zar zor içmeye çalışırım.

bir kısım da nedense çay sevmeyen adama çayı sevdirmeyi kendine amaç edinmiştir. Israrcı bir şekilde "hadi dene biraz, beğenmezsin içmezsin canım nolucak" gibi zırvalarla çıkarlar insanın karşısına.

oysa karşısındaki insanın tek istediği gönül rahatlığıyla , huzurla kahvesini içmektir belki de.

Hayatı çok etkileyebilen bir rahatsızlık ve her işi yarım bırakanların kabilesidir.

insanların gözlerinin içine bakarak konuşamazsın çünkü o an akşamki diziyi düşünüyorsundur.

Biri bir şey anlatırken anladıklarını tam olarak anlayamazsın çünkü adamın saçından tırnağına kıyafetinden yüz çizgilerine kadar her şeyi inceliyorsundur.

Hiç olmadık şeyleri unutur, önemsiz şeyleri önemli görürsünüz.

Sorumluluklar ağır gelir, boşver demek daha kolay gelir.

Bir filmi tek seferde izleyemez 4-5 parça halinde üç gün içerisinde bitirirsiniz.

Derslerde başarılı olamazsınız çünkü 30. dakikadan sonra ders dışında her şeye konsantre olursunuz.

Detaylara dikkat etmede zorluk çekersiniz. Düşüncesizce ya da umursamaz davranıyor gibi görünürsünüz. Karmakarışık, ne istediğini bilmeyen, sorumsuz bir insan ya da çalışan izlenimi bırakırsınız.

Şanslıysanız bilinçli bir anne babanın elinde büyür, erken yaşta tedavi olursunuz. Değilseniz benim gibi 30 yaşına gelene kadar farkına varmazsınız bunun psikolojik bir rahatsız olduğunun.