Türkiye'nin memur portalı

niksel dostluğumuzun baharında bir kez daha ayrı düştüğümüz nik.

kendisini kızdırırsam belki çabuk gelir diye düşünüyorum. niksel damarına basmak istiyorum.

onun için bigün çok daha uzun uzadıya yazacağım.

ve elbette hakkında sessiz kalmam, onun için hiçbir şey hissetmediğim anlamına gelmiyor.

bu sessizlik huzursuzluğuyla, ironileriyle onda kendimi bulmamdan kaynaklanıyor. ne var ki zalım benden çok daha edebi bir kalem. yani düşünün ki ben faber castell grip uçlu kalemsem, o uniball mavi pilot kalem. bilmem anlatabildim mi!

mutsuz bir çocukluk geçirildiğine delalet olan histir. veyahut ta kişimiz, hiçbir yerde kendisiyle bir bağ kurabilecek uzunlukta yaşamamıştır.

yine de insan gezdikçe, gördükçe mutlaka ama mutlaka kendi ruhuna nispeten daha iyi gelen bir yer bulacaktır. ama tabi kimbilir, belki bazılarının ömrü bu buluş için yeterli olmuyordur..

terbiyesizliğin, zındıklığın, fırsatçılığın birleştiği eylemdir.

yaşlı, genç, orta yaşlı yazarlarımıza düstur olmuş ilkedir.

"bir virgül uğruna ya rab, ne entriler harcanıyor." dizelerini anımsatan durumdur.