Türkiye'nin memur portalı

elzem bir site.ben de arabamı bu site aracılığıyla aldım.

ihsan oktay anar'ın postmodern simgesel bir romanıdır.

Amat romanında her sey döngüselliğe işaret eden simgesel bir anlam taşır. Kişiler ve temsil ettikleri anlamlar, geçmiş zaman boyutlarında yer tuttuğu için bugüne seslenen bir anlam dizgesi taşımazlar. Üstelik geçmişteki olumlu efsane, menkıbe tarafları da değiştirilmiştir. Buna göre karşımızda gerçeğin yerine konmuş günahkar kişilerin keyifli bir üslüpla anlatımı vardır. Biz de simgeler etrafında bu isimleri, şeytan ve onun adeta esiri olanlar ile insan biçiminde ayırdık. Romanda kişi sayısı yetmiş civarındadır. Ancak bunların bir kısmı sadece isim veya küçük bir ayrıntı olarak yer almıştır. Dolayısıyla bir tasnif sistemiyle yaklaşmak romanın söylemek istediği veya istemediği dünya, oyun veya gerçeklik içinde bir anlam tasıyacaktır. Buna bağlı kalarak kişiler yazarın kurguya yerleştirdiği mantık çerçevesinde anlamlı hale gelir. Bu çerçeve ölüm ve hayat diye belirlenebilir. Ölümü arayan veya ondan kaçanlar ile ölümü düşünmeden yaşayanlar, şeytan ekseninde ortaya çıkar. Romanın merkezi figürleri Kırbaç Süleyman, Diyavol Paşa, Nuh Usta'dır, digerleri bu isimleri genişletmeye yarar. Kişiler ayrıca devriye anlayışının uzantıları olarak bir anlama sahiptirler. (Ertan örgen)

kimsenin hoşnut olmadığı ama toplumda birçok kişinin en az günde bir defa gerçekleştirdiği işlem.

başka söze ne hacet yunus emre der ki:

söz ola kese savaşı

söz ola kestire başı

söz ola ağulu aşı

yağ ile bal ide bir söz

"haydar haydar" türküsünün sözleri nesimiye aittir.

Ben yitirdim ben ararım

Yâr benimdir kime ne

Gâh giderim öz bağıma

Gül dererim kime ne

Gâh giderim medreseye

Ders okurum Hak için

Gâh giderim meyhaneye

Dem çekerim kime ne

Sofular haram demişler

Bu aşkın şarabına

Ben doldurur ben içerim

Günah benim kime ne

Ben melâmet hırkasını

Kendim giydim eğnime

Ar ü namus şişesini

Taşa çaldım kime ne

Sofular secde ederler

Mescidin mihrabına

Yâr eşiği secdegâhım

Yüz sürerim kime ne

Gâh çıkarım gökyüzüne

Hükmederim kaf'tan kaf'a

Gâh inerim yeryüzüne

Yâr severim kime ne

Kelp rakip böyle diyormuş

Güzel sevmek pek günah

Ben severim sevdiğimi

Günah benim kime ne

Nesimî'ye sordular ki

Yârin ile hoş musun

Hoş olayım olmayayım

O yâr benim kime ne