Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
eskiden alternatifi pek olmadığı için çok canlı ve paylaşılan bir kültürdü.
herkeste televizyon yok.
olanların da çoğu siyah beyaz ve belli saatlerde yayın var zaten.
haliyle video kasetçiler de henüz yok.
sinemaya giderek:
ara verilince ışıkların yanmasını, salonun tıklım tıklım dolu olmasını, sesin salonda çıtırtılarıyla birlikte bangır bangır gürlemesini, insanların kılık kıyafetlerine özenerek gelmelerini, birbirlerinden bu yolla oturmayı, kalkmayı, müsaade istemeyi, teşekkür etmeyi, özür dilemeyi, topluca bir etkinlik yapabilmeyi öğrenmelerini, filmlerle birlikte müziği de tanımayı, dünyayı da görmeyi
başarmamız harikaydı.
yalnız kendi açımdan şöyle bir eksikliğim vardı:
bazı izleyiciler kendilerini oyuncuların yerine koyabiliyor, filmin çekildiği yerlerdeymişçesine filmin içine girebiliyorlardı.
Benim içinse oralar hiçbir zaman ulaşılamayacak uzak diyarlar, yabancı yerler, anlaşılmaz belki bize göre daha üstün topraklar gibi geliyordu. ne biçim kompleksler geliştirmişsek artık...
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |