Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
evdeki kişi kim o demezdi, kapıdaki benim demezdi, o teknolojiye ulaşmamıştık.
zırrrrrrrrrrrrrr diye çalan minicik çanlı ve çana vuran kaşığa benzer bir nesneli zilimiz vardı. sesi evi çınlattığından çanla çana vuran nesne arasına kağıt koyarak sesi ayarlamaya çalışırdık.
zile basma stillerimiz vardı, evet aynı mors iletişimi gibi.
ben zırr diye zile basıp çekerdim elimi; eve ali'nin geldiği bilinirdi. kardeşim elini zilden ayırmazdı alacaklı gibi, babam iki kere zırrr zırrr diye, anam zaten hep kapıyı açan tarafta olurdu.
bunların dışındaki zil çalma durumunda teyakkuza geçilirdi.:)
yine bana çocukluğumu hatırlatıp köyümdeki hanemi özlettiniz.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2025 MN Yazılım |