Türkiye'nin memur portalı

Oturum aç Oturum aç Üye ol Üye ol Parolamı unuttum Parolamı unuttum

kendini hiçbir yere ait hissedememek

paylaş araştır

 

  1. her yerden ve herkesten çabuk sıkılan insanların ruh hallerinde meydana gelen yılgınlık hissi.

    bir süre tüm dünyayla iletişimi kesmek istersiniz ama lanet olası sistem buna da karşı çıkar.

    Ve şair Baudelaire'nin de dediği gibi "nerede değilsem orada iyi olacakmışım gibi gelir"

     
    (Bkz: yorulmak)(Bkz: sıkılmak)(Bkz: ruh daralması)
  2. Aslında kendinden sıkılan , kendine tahammülü olmayan ve fakat bunu fark edemediği icin sorunun kaynağını hâlâ dış mekânda arayan insanın yanılsaması.

    Nereye gitse kendini de götüreceğinden o zaman hiçbir yere hicbir memlekete hiçbir insana ait olmayacaktır.

    Yıllar evvelinden bir dizi repliğiyle tanımlanabilecek duygu-durum bozuklugu:

    "Eve gitmek istiyorum fakat evim neresi bilmiyorum."

    Yok öyle bir memleket.yok öyle bir ev.

    Ölene kadar ruhunu bir valiz gibi bir kambur gibi yanında taşımaya mahkûm insan umutsuzluğu.

     
  3. kendine yakın hissetmediğin ortamlarda baş gösteren durumdur.

    insan kendisi gibisini arar, bulamayınca da saçma sapan bir insan olur çıkar. içine kapanık, kimseyle konuşmayan, anılarını yaşayan...

    çok yorucudur bu durum. artık şehrin, evin ve hatta odana bile ait olmadığını hissedersin. herkes yabancılaşmıştır...

    küçük bi problem gibi görülse de insanın psikolojisini duman eder.

     
  4. aidiyet duygusunu kaybedip hiçbir yerde mutlu olamamaktır

     
  5. Yalnız insan hissiyatıdır. Yalnızlığı sevmeye çalışması tavsiye edilir.

     
  6. depresyonun giriş levhası olsa üzerine yazılabilecek yazıdır.

     
  7. mutsuzluğu peşini bırakmayan insandır, nereye giderse gitsin kendisini rahatlatamamaktadır.

     
  8. genel mutsuzluk ve sıkılganlık hali sonucu oluşan durum.

     
  9. Emcuklenmiş ve hedefi kalmamış hayatın tam da kendisini tarif eden durum

     
  10. iletişim çağının şiddetli yan etkisi de olabilir diye tahmin ediyorum.

    İnsanlar birbirlerinden ne kadar farklı düşüncelere sahip olduklarını çok şiddetli, hızlı ve seri biçimde öğrenmeye başladı.

    eskiden herkes diğer insanların da ortalama olarak kendisi gibi düşündüğünü, fikirlerin çok da fazla ayrışmadığını, aklın yolunun bir olduğunu varsayardı.

    günümüzde ise akla hayale gelmeyecek gerçeklikler anında gözler önüne seriliyor.

    her gün, biteviye bu duygusal şiddete maruz kalan insan bir süre sonra aidiyet hissini kaybediyor.

    her gün tartışmak, her gün aynı kavramlar üzerinde tepinmek, sürekli çatışma halinde olmak, çok katmanlı, farklı kaynaklardan beslenen insanlardan oluşan toplumların kaderi gibi görünüyor.

    okyanusta gezen balık sürüleri ile hindistan'ın ya da Amazon'un jaguar ya da kaplan, yılan, timsah, piranha, börtü böcek dolu ormanlarını aynı kefeye koyamayız.

    gerçi bu ormanların dahi kendine göre bir ahengi dengesi var.

    en önemli sermayemiz ve farkımız olan akıl da geri plana itilince sıkıntılar da başlıyor.

     
Entry yazmanız için üye olmanız gerekmektedir. Üye olmak için tıklayın, üye iseniz lütfen oturum açın.