 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
hemen herkesin sahip olduğu akraba türüdür.
kafa kafaya verip canıma okuyan iki türden biri gelmiş;
diğer şürekasının ( başımı yerken ) sonradan kendisine nasıl nankörlük ettiğini anlatıyor bana.
uzun uzun yüzüne bakıyorum.
Mesut Yar gibi:
Sevgili sülalem ! diye lafa başlamak istiyorum.
İçini dökerke önüne gelene dökme, her yerde içini dökme, kime içini döktüğüne dikkat et, kendini madara
etme ! diye devam etmek istiyorum.
bir tane babamla annemin kuşağından karı koca akrabamız var 60-70 yaş aralığında. bunların benim kuşaktan akranım bir erkek çocuğu var. başarı konusunda kendimi o çocukla kıyaslamayacağım. her türlü eğitim seviyesini beraber bitirdik. lisans bölümlerimiz farklıydı ama. benim zorlu hayatıma karşılık onun çok rahat bir hayatı oldu. üniversiteden mezun olur olmaz hemen atandı. (bu akrabalardan benim ebeveynlere sizin de darısı başınıza söylemi ama eğlenir gibi.) atandıktan kısa süre sonra evlendi. (benim ebeveynlere sizin de darısı başınıza söylemi eğlenir gibi yine.) evlendikten sonra bir tane de çocukları oldu. (benim ebeveynlere sizin de darısı başınıza söylemi eğlenir gibi yine, yine) burada bitmedi tabi. torunlarının fotoğraflarını çekmişler. önceki bayramda bize geldiklerinde evde kim varsa fotoğrafı gözüne sokarcasına gösteriyorlar. bir de aynı bizim oğlana benziyor dimi diye herkese ayrı ayrı sorup bir nevi teyit alıyorlar. bebekleri ve çocukları çok sevdiğim için fotoğrafa ben biraz daha heyecanlı baktım. bana da sordular benzerlik sorusunu benzetemediğim halde evet tıpkısı dedim. o anlarda asıl içimden geçen ise şöyle demekti: yahu! bu bebek hastanede karışmış falan olmasın? hiç benzemiyor babasına. ya da, bir dna testi yaptırın bakalım, gerçekten sizin oğlandan mı?:) bu komik düşünceler aklımdan geçerken kalbime de ağır bir hüzün oturmuştu aslında. demem o ki, insanlar sahip olduklarıyla övünüp eğlenirken sahip olduklarına sahip olamayanların neler yaşayabileceklerini zerre kadar umursamıyorlar.
diğer bir akraba çiftimiz ise 75-85 yaş aralığında olup oldukça alaycı tavırlarla her bayram düğün ne zaman diye sorarlar. bir de babamla anama, ...ciğim biz sizi sevdiğimiz için böyle takılıyoruz, umarım kırılmıyorsunuzdur? diye bir de yaptıkları yanlışın farkındalığını sergileyebiliyorlar. bunlara alıştım, içime oturmuyor söyledikleri.
iki numaralı yoruma istinaden:
Allah affetsin ama son çeyreğin sonuna gelmiş insanların etrafa bakınmayıp kendi önlerine bakmaları gerek bence.
Bunu nazikçe uyararak yapabilirdin ama tercih etmedin artı puan.
kadın anlatıyor:
aykırı sayılabilecek bir genç kızdı.
etraftan ona söylenen sözlere, alaylara, iğnelemelere cevap vermiyordu.
bu nedenle cennete girmeye hak kazandığı belirtilmişti.
Tamam kabul bu bir kişisel deneyim bir vizyon olabilir ama ya gerçekse ?
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |