Ben burdayım beni al, diyor.

Gelecegi önceden belli olan durum.

İçinde bulunduğum kötü hal hali.

Anne-babamın kızdığında devamlı sarf ettiği kelime.

''Büyüyüp çocukların olduğunda beni anlarsın.'' Büyüdüm anne, hala çocuğum yok ama...

Sözlerle tanımlanamayacak kelimedir anlamak.

Olgunlaşmaktır.

Ergen zihinlerin içinde bulunduğu durum.

Ergen triplerini de dahil ediyorum- benimkileri tenzil ediyorum bakın(tebessüm)-

''Öff ya çok bunaldım, kimse anlamıyoo beni yhaa, niye beni sevmiyoo, niye yaşıyorum ki ben ölsem keşkee, kaçıjamm bu evden gidijemmm, bla bla..''

Seni gidi küçük ergen sıçan!

Kapatın gözlerinizi izleyin hallerini...

Hayat sanıldığı kadar zor değil zorlaştıran sabit fikirlerimiz aslında.

mutsuz olmak isteyen için sebep mi yok, tırı vırı şeyler biter mi hiç?

tırnağı kırılsa mutsuz olacak insanlar varken bunu sorguluyoruz klavyelerin hareketiyle...

sürekli doyumsuz sahip olduğunun daha fazlasını isteyen insan mutsuz olmak için kapı aralıyor hayatında. Hep bir mutsuzluk hep bir soluk yüz.

Mahalle aralarında dolaşan asık suratlar...

Oysa ki hayat düşünüldüğü kadar sıkıcı ya da agresif değil.

Gülün, asık suratlarınıza tükürtmeyin (gülücük)

Bir ihtimal...

-Dünyayı gezsem sen gibi, seninle bir kez daha karşılaşmam mümkün olur mu?

-Neden bir kez daha karşılaşalım ki?

-Öyle işte, sevdim seni...

En geçimsiz insanı bile uysallaştırabilendir...