necip fazıl'ın son şiiri.
Çocukken haftalar bana asırdı,
Derken saat oldu,derken saniye.
İlk düşünce beni yokluk ısırdı:
Sonum yokluk olsa bu varlık niye?
Yokluk,sen de yoksun,bir var bir yoksun!
İnsanoğlu kendi varından yoksun.
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki,hayat özü faniye.