Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
rahmetler dilesem de affedemediğim suçudur:1999/ Gölcük depreminde Silivri'deydik.Yardıma gitmek için bekleyen gençleri,arabasında boş koltuklar olmasına rağmen yanına almamıştı.hiç affedemedim.
o dönemi hatırlıyorum.
Bir çocuk vardı.
enkaz altında.
sıcağı sıcağına deprem bölgesinden yayın yapıyorlardı.
Çocukla uzun süre sohbet ettiler ama yardım çağırıldı mı bilmiyorum.
uzun süre beklendi.
O çocuğun kurtarılamadığı söylendi sonra.
Çok canım sıkılmıştı, sanki hiç gayret edilmeyip sadece yayın yapılmıştı gibi geldi bana o an.
Sonra da hiç haber izlemedim o dönem.
Büyük hayal kırıklığıydı benim için.
Ama sonra aklıma guatr hastası küçük çoban geliyor.
Yanına yemek için aldığı bir kabın içindeki pekmez...
Onun için gösterilen çabalar.
Çabaların başarıyla sonuçlanması.
Güzel programdı ama sanki biraz eksik.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |