Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
şöyle ki:
spesifik olarak
öldükten sonra arkasından halay çekme hissiyatı yaratan bir miktar insan.
kesinlikle bu tip bir insan olmak istemem.
Amin
bir tiksinme, bir soğuma ve ben bu insanı nasıl hayatıma dahil ettim diye kendini sorgulama bakışı.
sonuç; pişmanlık hissi.
İçi içini yemesi tabiri buna uygun,ne desen boş,bu eylemi yapan da anlamaz,anlasa zaten yapmaz,en iyisi tekrar aynı eyleme maruz kalmamak için o insandan uzaklaşmak.
Az nankör görmedi bu gözler hey gidim hey.
İnsana her şeyin yakıştığını düşünenlerdenim, insan iyiliği de kötülüğü de kendi tercih eder. Bu sebeple kendisine yakışanı sergiler her daim.
Önceleri çok kırgınlık oluşurdu, zamanla, sen büyüdükçe, tecrübe kazandıkça... ve ve insanları tanıdıkça, hayatını ve hayatına dahil olanları sadeleştirip, yoluna devam etmeyi tercih ederken, zamanla kırgınlık hissi de kendiliğinden kayboluyor.
Daha yüzeysel bakıyorsun, içselleştirmiyorsun ve herkesi dahil etmediğin gibi hayatına, herkesle her şeyini de paylaşmıyorsun.
Evet, insanlar sayesinde hayat çok şey öğretiyor bize.
Cemal Süreya çok da güzel özetlemiş aslında durumu;
"Çok şey beklemeyin hayattan.
Hayat kısa, hayaller ağır ve
İnsanlar nankördür."
Nankörlük parayla değil bedava. Herkes birazda olsa nankörlük görmüştür.Bu nankörlük edenler acaba hiç kendini o insanın yerine koyuyor mu çok merak ediyorum.koysa nankörlük etmez dediğinizi duyar gibiyim. Evet sanırım tam da bu şekilde.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |