spoiler
Hak şerleri hayr eyler
Zan etme ki ğayr eyler
Arif anı seyr eyler
Mevla görelim neyler
Neylerse güzel eyler.
Sen Hakka tevekkül kıl
Tefviz it ve rahat bul
Sabr eyle ve razı ol
Kalbin Ana berk eyle
Tedbirini terk eyle
Takdirini derk eyle
Hallak-ı Rahim Oldur
Rezzak-ı Kerim Oldur
Fa'al-i Hakim Oldur
Bil kadi-i hacatı
Kıl Ana münacatı
Terk eyle muradatı
Bir işi murad etme
Olduysa inad etme
Haktandır o red etme
Hakkin olıcak işler
Boşdur gam u teşvişler
Ol hikmetini işler
Hep işleri faikdır
Birbirine layıkdır
Neylerse muvafıkdır
Dilden gamı dür eyle
Rabbinle huzür eyle
Tefviz-i ümür eyle
Sen adli zulüm sanma
Teslim ol oda yanma
Sabr et sakın usanma
Deme şu niçin şöyle
Yerincedir ol öyle
Bak sonuna sabr eyle
Hiç kimseye hor bakma
İncitme gönül yıkma
Sen nefsine yan çıkma
Mü'min işi reng olmaz
Akıl huyu ceng olmaz
Arif dili teng olmaz
Hoş sabr-ı cemilimdir
Takdir-i kefilimdir
Allah kim vekilimdir
Her dilde Anın adı
Her canda Anın yadı
Her kuladır imdadı
Naçar kalıcak yerde
Nagah açar ol perde
Derman eder ol derde
Her kuluna her anda
Geh kahr u geh ihsanda
Her anda O bir şanda
Geh mu'ti u geh mani'
Geh darr u gehi nafi'
Geh hafid u geh rafi'
Geh bay ider geh miskin
Geh hurrem ü geh ğamgin
Geh şüh u gehi sengin
Neylerse güzel eyler...
Geh 'abdin ider arif
Geh eymen u geh haif
Her kalbi odır sarif
Geh kalbini boş eyler
Geh hulkını hoş eyler
Geh 'ışkına düş eyler
Az ye az uyu az iç
Ten mezbelesinden geç
Dil gülşenine gel göç
Bu nas ile yorulma
Nefsinle dahi kalma
Kalbinden ırağ olma
Geçmişle geri kalma
Müstakbele hem dalma
Hal ile dahi olma
Her dem Anı zikr eyle
Zeyrekliği koy şöyle
Hayran-ı Hak ol söyle
Gel hayrete dal bir yol
Kendin unut Anı bul
Koy gafleti hazır ol
Her sözde nasihat var
Her nesnede zinet var
Her işte ganimet var
Hep remz ü işarettir
Hep ğamz ü beşaretdir
Hep ayn-ı inayetdir
Her söyleyeni dinle
Ol söyleteni anla
Hoş eyle kabul canla
Bil elsine-i halkı
Aklam-ı Hak ey Hakki
Öğren edeb ü hulkı
Vallahi güzel etmiş,
Billahi güzel etmiş,
Tallahi güzel etmiş,
Allah görelim netmiş,
Netmişse güzel etmiş.
Erzurumlu İbrahim Hakkı'nın Tefvizname'sinden bir dizedir