Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Bana hep bir parça kalabalık ve karışık gelen; içimdeki kaybolma ve karanlık fobisini su yüzüne çıkaran mekânlar. Nedense hiç şöyle doya doya eğlendiğim bağırıp çağırdığım gözümden yaş gelene kadar güldüğüm bir lunapark hatıram da yoktur... korkuluklarına tutacaklarına sıkı sıkı yapıştığım oyuncaklar, etrafıma çarpıp mutemadiyen beni sarsan arabalar, kalbimin ritmini deli bir hıza devindiren dönmedolaplar, balerinler, gondollar...
Bir çocuk hatta çoğu yetişkin için eğlenceli sayilabilecek tüm bu edevat benim hayalimde hep bir iç sıkıntısı ve yalnızlık hissi olarak kalmış..
Çocukken televizyonda görüp yıllarca hayalini kurduğum oyun alanıdır.
İlk büyük Luna parkı 17 18 yaslarimda İzmir'de gormustum.gondol denen minik oyuncağa binip inmem bir olmuştu, daha sonra dönmeden son gün gidip o korkumu yenmeye karar verip kamikazeye binip luna parkları kendim için eğlenceye cevirmistim.
Ne zaman çılgın bir arkadaşım beni sürükleyip götürse, korkularımla başbaşa kaldığım, bir daha binmicem diye yeminler ettiğim çok tehlikeli adrenalini en üst seviyeye çikartan kurulumların bulunduğu sözde eğlence merkezi.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |