Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Nerede değilsen orada mutlu olacakmışsın hissi; Mevcut zaman ve mekân şikâyetinden çok daha fazlası.
Hiçbir gölgeye sığınamamak,
Hiçbir gönle sığdırılmamak,
Hiçbir hissi tam mânâsıyla hissedememek..
Bu hiçbir yere, hiçbir şeye ait olmama hissi, belki de hissedilenin en samimisi. Ve belki de bu hiçlik ; âit olunan tek yurt.Aslında hiçbir yere ait olamama hissini yaşayan uçsuz, bucaksızdır.
Ne gidilecek yer vardır onun için ne de görülecek gün. O, varmaktan ziyâde yolda kalmayı seçmiştir.
Ömür denilen hengâmede, onun nezaketine, hışımla mûkabil olunmuştur. O da bu müthiş teessürün ebedi ifadesini her daim taşır gözlerinde..
Hiçbir yere âit olamamak,
Zaman ve mekan mefhumundan azâde bir yenilginin teselli cümlesi. Ve bir sıkışmışlık, bir boğulma hissi. Bu tükenmişlikte yeni insanlar tanımak şöyle dursun, o tanıdıklarını da unutmuştur.
Sartre tam da bu durum için bir özet yapmış aslında.
'' İki kent arasındayım, biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor ''
insanlar, insanların şehirleri, şehirler insanların mezarları..
Büyük bedenler küçük kanatları taşıyamıyor,
Küçücük bedenleri büyük kanatlar uçuramıyor.
İnsan kendi yükünü bir başkasının sırtına nasıl verdiğini göremez,
zira çakılmayı izlemenin keyfini hiçbir şey veremez.
Gariptir çoğu kimse, bir başkasına, zararın ve hatta cinayetin,
sadece fiziksel müdahale ve silah ile olabileceğine inanmış.
insan, insana verdiği ruhsal acının derinliğini görebilseydi..
Neyse, ne diyordum?
Evet bir boğulma bir sıkışmışlık hâli demiştik de benim aklımda nedense Beauvoir'in sözü yankılanıyor sürekli,
'' Yıllar bütün omuzlara aynı ağırlıkta çökmez ''
Bu sözden sonra ne tek satır yazasım geliyor ne de okuyasım.
Mum gibi eriyor gözlerimin feri,
Benden geriye bir mahmurluk bir mahrumiyet kalıyor.
nerde olursan ol kendini oraya ait hissetmeme duygusudur. Sürekli yer değişikliği yapan insanlarda çok görülür bir yerde iki seneden fazla kalırsan o şehir üstüne üstüne gelir biran önce başka yerlere gitmek istersin zaman zaman yaşadığım duygudur. Gitmek istersin ancak engeller vardır bir türlü gidemezsin sonrasında kabullenirsin ve elindekilerinden yetinmeye, mutlu olmaya çalışırsın. Şunu da unutmamak gerek, eğer kafan dolu ise mutlu değilsen, huzursuz isen istersen cennet gibi bir yere git yine mutlu olamazsın. Önemli olan bulunduğun ortamı cennete çevirmeli, sorunlarla yüzleşmeli çözüm yolu bulmalı .Başını sokacağın bir evin var mı sevdiğin insanlar yanında mı sağlığın yerinde mi bunlar varsa eğer mutlu olmamak için hiçbir nedenin yoktur ve kendini oraya ait hissetmeye başlarsın.
biliyorsun da ait olduğu yeri ama gidemiyorsun..
duyamıyorsun..
kendini anlatamıyorsun..
çünkü sen bir ölüsün bir yerde gömülmeyi unutukları
belki gömdüler üstüne toprağı da serip üstünde fink attılar kimbilir..
hakkaten nerenin açmayan gülüsün
neden papatyaların sevmeyenisin..
kaç günahın ödenmeyen bedelisin..
cidden ya sen nereye aitsin..
Nereye gitsen ruhen hiç bir yere sığamamak.
Bedenin görülür ruhun başka yerde mekânda,başka birinin yanında,oraya ait olduğunu bilirsin,belkide o aidiyeti hissettiğin anda yine olmaz ben buraya da ait değilim hissi gelir,insan sığamaz bir kalbe bir ece bir eşyaya,her an o duygu çöker yüreğine.
Sahi nereye aitim ben,bilememek de yük bende.
Galiba hiç bilemeyeceğim ner3ye ait olduğumu,hayat nereye sürüklerse diyeceğim buraya aitim.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |