 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Normalde minnoş ponçik kısır günü teyzelerinin kötü kedi Şerafettin moduna girmeleridir.
Demin içerden bir isim çağırdılar.
Sonra da benim ismimi.
Kapıya yönelirken teyzenin biri " önce beni çağırdı " diye gürledi.
Tabii tabii buyrun.
Ama keske bana hamam böceğiymişim gibi bakmasaydınız.
İnsanda sinir sistemini alt üst eden bir sağlık anlayışı olduğundan çok olağan durumdur.
Olaki Büyük şehirde bir devlet hastanesine hatta polikniği bırakın aciline gittiniz. Yandınız. İhtisaslı bir doktor görecekse sizi en az 2 saat fazladan beklemeyi göze alacaksınız. Acil diye gidersiniz kimse sizi iplemeyince o acınızla yaşamayı o ortamda öğrenirsiniz. Başkalarına bakarak çok şükür en azından ben onun kadar kötü değilim der kendi acınızı unutur başkalarına üzülürsünüz. Bu durumda gerilmesi bırak resmen hayat dersi edinir gıkınızı çıkarmaz yine de var olan bu muhteşem (!) sağlık sistemine eksik olmasın dersiniz.
hasta ruhlu ve bedenli kişilerin biraraya gelmesi sonucu oluşan durum.
doğal olarak, o kuyruktaki bir çoğu kişinin bir rahatsızlığı vardır ve bunun da bir gerginliği mevcuttur.bunu yazmak istedim ama bazı pinpirikli kişiler, başı ağrısa bile orayı işgal ederler.
bizler ise önceden internetten araştırma yaparak öleceğimize, kanser olduğumuza kanaat etmişizdir. direk ruhumuzu hasta ettiğimiz için bedendeki rahatsızlıkta tetikleyince o bekleyiş işkence haline gelmiştir. hele bir de 65 yaş üstünü bekliyorsan, bittiğinin resmidir. sıra numaran bir olsa bile saatlerce sıranın gelmesini beklersin. bir de oturacak yer bulamaz ve ayakta bekliyorsan, daha da beter hala gelmiş, hasta olmayan ayak, bacak, boyun gibi uzuvlarda hasta olmak için sıraya girmiştir.
İnsanlar hastaneye adım attıkları an hulka dönüşüyor ama nedense bir banka bir postane ya da bir belediye de su faturası ödemek için kuyruk beklerken hulka dönüşüm olmuyor, herkes kuzu gibi sırasını bekliyor.
Neden hastanede evrim geçiriyoruz hiç düşündünüz mü?
Biraz düşününce aslında cevap ortada hastanede saygıyı kaybediyoruz.
Hekim, hemşire ve diğer sağlık çalışanlarının akşama kadar ruhen ve bedenen hasta kişileri tedavi etmek için kendi hayatlarını unuttukları anda mantar gibi yanlarında bitmeyi ve söylenmeyi çok seviyoruz.
onların yerine kendimizi koysak, empati yapsak bir çoğunuz yaptıkları işi yapmak bile istemeyecektir.
Diğer kurumlara gösterdiğimiz sabrı ve saygıyı hastane kuyruğunda da göstermeliyiz.
Gerginliğin zararı çok ama kimseye faydası yoktur.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |