Türkiye'nin memur portalı

gülün bittiği yer

1. ismail güneş'in 1999 vizyon tarihli filmi.

   ülkemizde işkencelerin doğal sorgulama yöntemi olarak kullanıldığı sıkı sıkıya haki renklerle yönetildiğimiz(!) dönemlerden güllerin, insanların bitirildiği karanlık günlerden kapkara kesitlerle dolu bir film.

   işkence sahnelerinin çokluğu izlerken rahatsız ediyor, ancak bunları yaşayan insanları düşündükçe diyecek söz bulamıyorum.

   hikaye, işkence odaklı olduğu için kurguda ve işleyişte zaman zaman aksamalar hissediliyor.

   anlatılmak istenen fazlasıyla anlatıldığı için bunlar arka planda kalıyor.

   işkenceciler olanca çirkinlikleri ile güzel oynamışlar.

   alamancının üfürükleri çok tanıdık.

   ülkesini her fırsatta yerin dibine sokan sonradan görme tip iyi resmedilmiş.

   filmdeki yeniçeri sahnesi çok iğreti olmuş. anlam veremedim.

   dayağın eğitimde, evde ve sonra sorguda kullanımı içiçe birbirinin devamı gibi vurgulanmış.

   sorguda işkencenin kullanımı bu kadar basit olmasa gerek.

   sanki doğal bir sonuç algısı, işkenceyi mazur görmeye kadar varabilir ki bu çok yanlış olur.

   sorguların klasik iyi kötü polis oyunu çok güzel oynanmış.

   burada rahmetli hasan nail canat'ı da anmadan geçmeyelim.

   kısaca eksiklerine rağmen yakın tarihimizdeki işkence olgusuna travmatik bir yaklaşım olarak iyi denebilir.

    
   • paylaş kısa yol
   • 25.02.2015 13:53
     velnmt
   • beğendim
   • şikayetçiyim