 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
birazdan yazılacak olan mektuptur. umarım zamanda yolculuk yaparken bir solucan deliğine falan denk gelip de başka bir boyuta geçiş yapmaz.
sevgili baytar
umarım bu mektup on seneden önce eline geçmez. daha önce subaylığı ve memurluğu bırakıp toprağına döndüğün gibi akademiyi de bırakıp toprağına daimi dönmüş olmanı umut ederek bu mektuba başlamak istiyorum. umut ederek diyorum çünkü şartlar olgunlaşana kadar yanaştığın bu limanda gerekli sürenin geçmiş olacağını umuyorum. baytar yıllar geçiyor ömür tükeniyor ama kaldığın yerden hayallerine devam edebilirsin ziyanı yok. Hem mecazen hem de gerçekten alnının terini toprağa dökerek yaşadığın bu hayat seni her zaman daha mutlu etmiş sana daha erdemli gelmişti zaten. kentin dayadığı kolpa ve simülatör hayattan yakanı sıyırma cesaretini gösterip, atalarının altı yedi nesildir kendine sevgili edindiği toprakları sen de sahipsiz bırakmayıp sevgili edindiğin ve peşinden gelen nesillere de bu imkanı sunabildiğin için bir tebriği hakediyorsun.
ailene duyduğun sevgin baki olsun.
Okulda çocuklara en sık yazdırdığım mektup konusudur.
Kendi mektup içeriğim oldukça basit.
" Umarım vazgeçtiğin onyüzbinbeşyüz intihar girişimine değmistir."
eskileri hatırlatan başlık.gelecek dendi ama beni geçmişe götürdü.mektup vardı bir zamanlar değil mi? yaş küçükken yazdığım klişe mektup cümlelerim geldi aklıma. 'nasılsınız? bizi soracak olursanız sağlığınıza duacıyız'gibi.büyüdükçe, mektupta yazdığımız sözcüklerde büyüdü.fakültedeyken hasretle aileye yazılan mektuplar.kardeşe yazılan mektuplar.sevgiliye yazılan mektuplar. hepsi geçiverdi bu başlıkla aklımdan.nasıl güzel,nasıl içten, nasıl özlem kokardı o satırlar.şimdi geleceğime mektup mu yazacağım.hangi geleceğime?bu vakitten sonra yazsam yazsam anca şunu yazarım. ilaçlarını zamanında al. torunlarına bol bol masal anlat.bir de alzheimer falan olduysan ailenin seni sevdiğini hatırla, hatırlayabilirsen tabi...
1998 yılında idi yanlış hatırlamıyorsam Cumhuriyetin kuruluşunun 100. yılına özel Ptt'nin yaptığı kampanyanın adı idi.2023 yılında teslim edilmek üzere postalanmıştı mektuplar.
Ben abime, abimde bana yazmıştı. Neler yazdığımı ve bana neler yazdığını gerçekten çok merak ediyorum.
Neler yumurtladığımı hiç hatırlamıyorum ama olur da elime geçerse inanılmaz müthiş bir nostalji olacağı kesin.
çocukluk aşkım ile birbirimize yazıp yıllar sonra beraber okuyacağımıza sözleşerek, okulun yakınında yer alan virane yapının duvarına iliştirdiğimiz çok özel kağıtlardır..
seneler sonra gidip baktığımda, ne o virane yapı ne de anılarımızın yer aldığı okul yoktu. sürekli bakmak için ertelediğim o mektubu kim bilir kimler okudu..
ah hülya ah, keşke tekrar buluşabilsek de o günleri yad etsek.
mektupta şunları yazmıştım, hülya, seni çok seviyorum baban gibi olduğumda seni babandan isteyeceğim. polis olup adımı duyacaksın, belki beni ben bulamayacak belki de bir başkasına varacaksın, ne olursa olsun seni seveceğim. beni sakın unutma unutursan küserim mektubunu keserim..
dün gibi hatırlarım. yıllarca acaba bana ne yazdı diye düşündüm. bir gün olur karşılaşırsak lütfen yazdığın mektubu oku bana..
Kaoba'nın mektubunu okumama vesile olan başlık.
Çok güzeldi...
Buruk gülümsemeli bir smile yok ne yazık ki..
iyi fikirmiş.
belli bir yıla odaklanmam büyük olasılıkla.
kül tigin anıtı gibi bir şey dikerdim.
Ama bu suçmuş bu arada.
Sevan Nişanyan böyle bir şeye girişmiş ve hakkında dava açmışlar.
Yani gidip de ormanlık alanlarda ya da tabiatta bir kayaya yazıt kazıyamıyormuşuz.
Bunu da öğrenmiş olduk.
Bu konu bir stüdyo çalışmasıyla aşılabilir bence.
ya da gider arka bahçemde bir granitle bu konuyu aşabilirim.
neyse, böyle anlatınca megalomanlık gibi geliyor ama
üzerine ne yazacağımı söylemedim ki.
Ne yazacağım da bana kalsın deyince, yazma o zaman yüreğinde kalsın bizim öğrenmemize gerek yok da denebilir.
Yani öyle büyük bir duyuru peşindeyim ki benle birlikte yaşayanlar değil benden yüzlerce bin yıl sonra yaşayanlar bile derdimi, merakımı dinlesin demek istiyorum.
çok iyiymiş.
"vay be ! sene M.S 2023 bu vatandaşın ne de acayip dertleri varmış." diyebilirler.
izmir'de bir vatandaşın ( 144 yıl önce ) mezar taşına:
et ve domates fiyatlarının yüksek olduğunu ; 13 yıl boyunca bahçeden bamya yemek zorunda kaldığını; ayağında bir şişlik oluştuğunu ve 30 yaşına gelmeden ölen bir kadın olduğunu yazmışlar.
işte farklı bir yaklaşımla mesajı bize kadar iletmişler.
YÜKSEK DOZDA DUYGUSALLIK İÇEREN BAŞLIK.
Bende eksik kalmayayım minimum seviyede geleceğime mektup yazayım.
sevgili ben; bu satırları bir dahakine okurken kim bilir hangi yer ve zamanda olacaksın bilmiyorum, hangi yemeği yedin onu da bilmiyorum, tek şey biliyorum hep böyle olmaya devam et :)
yine yemek yemeği sev, yine insanlara zarar verme ve yine ne olursa olsun hep gül.
gerisi kaderin tecellisi.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |