 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Ana babamın dahil olmadığı ama bu yüzden akrabalarımla ilişkimi kestiğim örgüt. Çünkü artık utandırıyor beni. Yaşım geçtiyse kendime geçti. En kötüsü de çok samimi olmayan arkadaşların bu soruları. Bi evlenseydim evlerine davet edeceklerdi ama bekar olunca demek tehlike de arz ediyoruz. Millet olarak başkalarının hayatına karışma ata sporunda birinciyiz. Bir de sana üzülüyormuş kimseyi bulamamışsın tarzında yaklaşıyorlar ya.
Hadi evlendim diyelim, sırada ne var, çocuk ne zaman çetesi.
Kişinin artık umursamadığı durumu, kendine vazife olarak gören ve sadece bu sözden sonra daha yüzlerce cümle kurabilen çete.. Geçen benden geçiyor da diyemezsiniz.. Evlenseniz de mutluluk dilemek yerine bu çete bir sonra ki hamleyi bekler ve sorar çocuk ne zamana düşünüyorsunuz diye ve yine yaştan yetmez bi'de eşten dosttan dem vururlar..Filanın çocuğu şu yaşta diyerek.. Ne söyleyecekleri ne soracakları biter, tüm enerjinizi ise tüketirler..
..
Gözümde canlanan bir kişi oldu ayrıca.. Vasfiye Teyze.. Tek kişilik çete örneği.. "Nee çektin be.." (Yalan Dünya dizisinden)
yazacak çok şey var demiştim ya başlayayım.
öncelikle ben hiç kimse ''evde kalsın mevde kalsın'' istemem.
bu işler kısmet ama biraz tetiklemeler, desteklemeler, şanslar, işler yolunda gidecek.
öncelikle işlerim yolunda gitmedi. keşke zor dersler için kafa patlatacağıma meslek lisesi bitirip onyedi yaşımda işe başlasaydım. yirmide askere yirmibirde dünya evine girerdim bir şekilde.
düz liseye gitmek mecburiyetindeydim; eve yakın, ucuz... sonra derslerde gereğini yapıp öğrenmeye de hevesli olunca üniversite kaçınılmaz son oluverdi. şehrin en başarısız lisesinin en başarılı öğrencisiydim ama cebren ve hile ile okul birinciliğime el konuldu. ikinci olunca kaybettiğim beş puan beni çok istediğim tıp fakültesinden etti.(yaklaşık dört puanla tıbbı kaçırdım.) neyse mühendislik kazandık ve hazırlıkla beş yılda bitti kayıpsız. sağda, solda bir dayı bir amca olmayınca başvurduğum en büyük fabrikalar ve en küçük atölyeler dahil yüzlerce iş yüzüme kapandı. mezuniyetten bir yıl sonra vatani görev bir yıl yedek subaylık. bu işsizlikte ilaç gibi geldi, mübarek asteğmen maaşımla mecburen bulaşmak zorunda kaldığım öğrenim ve katkı kredimi ödedim. anlayacağınız baba parası şükürler olsun karın doyurdu ama okumaya yetmezdi mecburen kredi...dedemin nasihati üzere devlete bir kuruş borç bırakmadım. bu süreçlerde yaş durmuyor tabi. yaş otuzlarda iken ancak güvenebileceğim işe kavuştum memleketten uzaklarda dağların ortasında. dağların ortasında kısmet nereden denk gelecek evden işe işten eve dokuz yıl geçiverdi ve hâlâ evlenmek nasip olmadı.
evlen artık diyenler sadece laf ürettiler hep, desteklemeler, tetiklemeler yapıp nasip bulsalardı belki o nasiple uyuşurduk ne bileyim...
bir de şans faktörü önemli. çıkmadı ki karşıma şöyle elinde kitaplarıyla dolaşan bir kız kazara çarpma süsü vereyim, kitaplarını düşüreyim ve başlasın kayahan üstadın ''aşk hikayesi'' gibi.
sitemkâr bir yazı oldu ama ne yapayım candan erçetin şarkısını biraz rötüşleyip şu hâle getireyim: ''sitem etme haberi yok kızların...''
sonuç olarak ''evlen artık yaşın geçiyor'' çetesine beddua edemem çünkü bu çete zaten evli, ettiğim beddua çoluğuna çocuğuna gider mider, suçsuz sabiylerin kısmetine mani olmayım. kısacası yazımız buymuş: ''vermeyince mabut neylesin ali.''
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |