Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Bryan adams şarkısıdır. çağın ötesidir.
lise yıllarıydı...
varoş çocuğuyduk ve 3 arkadaştık... hasan, şükrü, ben...
zordur varoşta büyümek her gün dayak atarsın ya da yersin...
mahallenden tecavüz ve adam öldürme eksik olmaz, zaten mahallemin adı "küçük moskova" olarak anılır. bela eksik olmaz anlayacağınız...
bir gün yılbaşı kutlamaları bittiğinde eve dönerken mahallemizde 12 kişilik güruh tekme tokat daldılar bize.
öyle dayak yemiştim ki gözlük camım kırılıp yanağımı baştan aşağı çizmişti, topallayarak parka gidebildik üçümüz de birbirimize destek olarak...
adamların gözünün döndüğünü ve ellerinden iyi kurtulduğumuzu konuştuk. öldürebilirlerdi, ciddiyim...
ve hasan söze girdi... "beyler bu böyle olmaz bu mahallede ya katil olacağız ya da öleceğiz." o an istem dışı dudaklarımdan süzülüverdi birkaç kelime...
"ben oğlumun ya da kızımın 'benim babam katil' demesini istemiyorum" deyivermişim...
şükrü ve hasan keskin bakışlarla baktı ve şükrü sözü aldı...
"haklısın minder biz okuyalım anasını satim belalardan uzak duralım bundan sonra ve "benim babam katil" yerine "benim babam müdür" desin evlatlarımız" dedi...
doğmamış çocuklarımız için "okuyacaktık."
söz vermiştik omuz omuza vererek "okuyacaktık."
gevşek hasan hemen bu söz üzerine başka bir söz daha almıştı bizden...
"len evlenirsek düğün müziğimiz de everything i do olsun mu?" dedi...
öyle gaza gelmiştik ki onun için de söz verdik...
ilk hayalimizi gerçekleştirip "mahallede üniversiteyi kazanan ilk kişiler" olarak tarihe geçtik...
çok şükür elimiz ekmek tutuyor...
hasan 7, şükrü 4 yıl önce ikinci verdikleri sözü gerçekleştirdiler...
o şarkıyla dans ettiler eşleriyle...
dinlerken yediğimiz dayağı, verdiğimiz sözleri hatırladık...
ağladık ve kimse bizim neden ağladığımızı anlamadı bile...
onlar sözünü tuttular...
ben mi?
nasip...
bir şarkı başlığı için uzun bir yazı yazdım farkındayım...
ama o dayağı siz yeseydiniz eğer...
hiç susmazdınız bundan eminim...
Çok sevdiğim bir Bryan adams şarkısı. Güzel hatıraları olan fakat #187m bu entryi okuduktan sonra anlatmanın lüzumu olmadıgını düşündüğüm şarkı. Küçükken yediğim hiçbir dayağın böyle radikal kararlar aldıran aydınlanmayı yaşatmamasına üzüldüm. Oysa benimkiler de hatırı sayılır dayaklardı.Gülücük
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |