Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
harcanan emek ve göz nuru dolayısıyla paha biçilemeyecek kadar değerli olan işlerdir. dantel, oya, yazma , karyola takımları, iğne oyaları gibi çeyizlik eşyaların genel adıdır.
"şimdilerde pek sık göremesek de bizim gençliğimizde çeyizlerde mutlaka olurdu. kanaviçeler, etaminler, danteller, karyola takımları" diyerek yaşımı ele vermeyeceğimdir.
havaların kapalı olması nedeniyle dolapların diplerinden çıkarılan çalışmalar.
şişler, tığlar, iplikler, kumaşlar ya da buna benzer şeyler.
Şahsi düşüncem içlerinde en verimli olabilecek olanı kalıpla çalışarak dikiş dikmek olabilir.
Hazır giyime sıkıştırılmış bir nesil olarak bu bilgiyle donanmak güzel bir alternatif olabilir.
Böylece kumaşların dünyasına doğru güzel bir adım atılmış olur.
Zaten ham madde fiyatlarına yansıyacak artışların hazır giyimi de vuracağı şimdiden belirtilmiş.
Buna karşı insanların geliştirebileceği bir savunma mekanizmaları olmalı.
Yeri gelmişken belirteyim, halk eğitim merkezlerinde biçki-dikiş eğitiminin eksikliği hissediliyor.
Meslek edindirmeye yönelik bu eğitimlerin daha ağırlıklı olması gerekli.
eskiden kadınlar birbirlerine oturmaya gittiklerinde hatta yolda izde ellerindeki işleri peşlerinde taşırlardı.
Küçük naylon poşetlerde kancalı iğne ile katlanıp tutturulmuş çeşitli çalışmaları şiş ve tığ olurdu.
Hem konuşurlar hem de kar kristali gibi karmaşık modelleri işlerlerdi.
Bence matematik dehası bir akademisyen bile o işlemeleri motifleri kolayca sökemez.
Nasıl hallediyorlardı, nasıl beceriyorlardı anlamak mümkün değil.
Çok karmaşık ve dikkat isteyen uğraşlar.
Kilim desenlerine motiflerine hiç girmiyorum bile.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |