Oyyy nasıl yeter ki bu kısacık satırlar dediğim üye. Onu ilk tanıdığımda yangın merdivenlerinde tuz kokusu arıyorduk. Düşlerinden düşen kadınlardık ve yaralarımızı sarıyorduk. Birgün sadece 10 dakika kadar onu kaybettim sandım.
Siz hiç çocukken kalabalıkta annenizi kaybettiniz mi? Peki siz hiç anneyken o kalabalıkta yavrunuzu? Peki siz hiç o kalabalıkta ruhunuzu...
Oldugunu sandığım şehrin tüm kurumlarını aradım. Delirmiş gibi... ki bilirsiniz pek de akıllı sayılmazdım.
O benim annem o benim kızım ince sızım..kalp ağrım..sol yanımdaki fesleğen dalım o benim ırazım..gülistânım
Âh benim bozkırın ortasında hasret kaldığım tuz yangınım.devam edecegim