Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Doğup, Büyüyüp, gelişen insan bebeklikten yetişkinliğe geçerken hangi yollardan geçtiğini veya nasıl fedakarlıklarla yetiştirildiğini çoğu zaman farketmez. İnsan ne zaman yetişkinliğe adım atar da, bir çocuğu olursa o zaman anne babalarının neler yaşadıklarını öğrenmeye başlar. Eğer anne baba halen hayatta ise bu farkındalık geçmişteki bazı kusurlu davranışları düzeltebilir. Bizler genede anne ve babamızın kıymetini geç anlayanlardan olmayalım inşallah.
Hayırlı evlat olmanın gereklerinden biridir. Kaç yaşında olursak olalım bizler anne ve babamızın küçük çocuklarıyız. Anne ve babamız her daim bizleri düşünür, yanlarında değil de uzaktaysak, aç mıyız, hasta mıyız evhamlanır dururlar. Bazen bu ilgi fazla gelir, şikayet ederiz ancak anne-baba olmak böyle bir şey demek ki. Hele ki Evlat sahibi olan insanların, kendi annesi ve babasına karşı davranışları eminim ki bir film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordur. O yüzden yarın bir gün hayattan göçtüklerinde pişman olup, hayıflanmaktansa, anne ve babamız hâlâ hayattalarken "baş" üstünde tutulması gereken yegâne insanlardır.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |